Roadtrip στα Βαλκάνια – Ρουμανία β’ (Κάστρο Μπραν)

Ιουλιος 2021

Ταξιδεύοντας προς το κάστρο Μπραν (Castelul Bran), το περίφημο κάστρο του Δράκουλα, η Ρουμάνικη επαρχία υπήρξε για μας μια αποκάλυψη. Είναι πανέμορφη. Ο φιδίσιος επαρχιακός δρόμος, που διασχίζει αρχικά τις απέραντες καταπράσινες πεδιάδες, με τα άπειρα ηλιοτρόπια, για να αρχίσει σιγά σιγά η ανάβαση στα Καρπάθια, με τα τεράστια δέντρα που σκιάζουν το πέρασμά μας, ήταν απολαυστικός.

Εικόνες από την επαρχία της Ρουμανίας

Η αρχιτεκτονική είναι ιδιαίτερη και με πολλά στολίδια!

Οι μικρές πόλεις που συναντήσαμε στην πορεία μας, ήταν σαν βγαλμένες από σκηνικό ταινίας. Τόσο περιποιημένες και προσεγμένες στη λεπτομέρεια, που έμοιαζαν ψεύτικες. Τα σπίτια ήταν παραμυθένια και παντού υπήρχαν κήποι, παρτέρια και γλάστρες, με λουλούδια σε όλα τα χρώματα. Προφανώς δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί, είχαν πάρα πολύ κόσμο και αυτοκίνητα, αλλά ήταν όλα τόσο όμορφα και τόσο οργανωμένα, που δεν μας πείραζε καθόλου να πηγαίνουμε πιο αργά σε κάποια σημεία.

Λουλούδια παντού!

Εκείνοι δε οι κυκλικοί κόμβοι, που έμοιαζαν με τέλεια λοφάκια σπαρμένα με γκαζόν, λουλούδια και συντριβάνια, σαν βράχοι απ όπου ανάβλυζε νερό, ήταν καταπληκτικοί!

Αφού ανεβήκαμε και κατεβήκαμε το βουνό, προς μεγάλη απογοήτευση του Κώστα, που νόμιζε ότι το κάστρο βρισκόταν στην κορυφή των Καρπαθίων, όπου θα λυσσομανούσε ο αέρας και θα το μαστίγωνε η καταιγίδα (μέσα Ιουλίου στα Βαλκάνια!), σε μια απέραντη πεδιάδα, συναντήσαμε το χωριό Μπραν, όπου βρίσκεται ο πύργος. Το χωριό βρίσκεται στα σύνορα Βλαχίας και Τρανσυλβανίας και είναι εθνικό μνημείο-ορόσημο της Ρουμανίας.

Χτισμένο πάνω σε ένα βράχο, με μια τεράστια έκταση μπροστά του, που ένα κομμάτι της καταλαμβάνουν ξύλινα τουριστικά περίπτερα, πουλώντας σουβενίρ (μόνο ένα είχε POS) και η υπόλοιπη περιλαμβάνει μια λίμνη με νούφαρα, ένα κήπο με γκαζόν και ένα παραδοσιακό εστιατόριο.

Αφού πληρώσαμε το εισιτήριο (8,5 ευρώ το άτομο) ανηφορίσαμε το ύψωμα για να ξεκινήσουμε την εξερεύνηση. Στην αρχή του μονοπατιού υπήρχε ένα ενδιαφέρον πανό, που απ ότι καταλάβαμε, προέτρεπε τους Ρουμάνους να εμβολιαστούν. Δεν ξέρουμε τι έγραφε, είχε όμως εικόνα το στόμα του Δράκουλα, όπου αντί για τα γνωστά δόντια, είχε σύριγγες. Δεν είμαι σίγουρη για το πόσο αποτελεσματική είναι αυτή η διαφήμιση, εκτός αν αυτά που έγραφε ήταν τόσο πειστικά! Πάντως γενικά ήταν έντονη η προώθηση, τόσο του εμβολιασμού, όσο και της χρήσης μάσκας.

Το κάστρο είναι ιδιαίτερα επιβλητικό και η γοτθική αρχιτεκτονική του εντυπωσιακή. Κατασκευάστηκε το 13ο αι. σαν μέρος του οχυρού, που σκοπό είχε την άμυνα απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

“Όπως ένα πουλί κάθεται στη φωλιά του, κλωσώντας τα αυγά του με κάθε κόστος, έτσι και ο κάτοχος του κάστρου, δεν θα αφήσει ποτέ το φρούριο, επιλέγοντας να πεθάνει κάτω από τα τείχη του που θα πέφτουν”. Αυτό είναι το νόημα της επιγραφής, στην είσοδο του κάστρου!

Το εσωτερικό του αποτελείται από πολλά μικρά σχετικά δωμάτια, με μυστικά περάσματα, κρυφούς χώρους, εσωτερική αυλή, μπαλκόνια και υπόγεια και η διαδρομή ήταν έτσι διαμορφωμένη, ώστε να μη χάσει ο επισκέπτης τίποτα. Τα δωμάτια είναι επιπλωμένα και διακοσμημένα με τα αντικείμενα και τη μόδα της εποχής που κατοικούνταν από τον φοβερό Βλαντ. Όλα τα έπιπλα και τα οικιακά σκεύη είναι διατηρημένα σε άψογη κατάσταση, σαν να ετοιμάστηκε μόλις χθες για να κατοικηθεί.

Η θέα από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα, αλλά κυρίως από την κορυφή του κάστρου είναι μαγευτική. Άλλωστε για το λόγο αυτό επιλέχθηκε το συγκεκριμένο σημείο για να χτιστεί, για να μπορεί ο ιδιοκτήτης να έχει τον έλεγχο όλης της περιοχής.

Εκτός από τη επίσκεψη στους χώρους του κάστρου, μπορούσες πληρώνοντας το ανάλογο αντίτιμο να μπεις και στις ειδικές εκθέσεις που υπήρχαν. Επιλέξαμε αυτήν με τα όργανα βασανισμού (για να παίρνουμε ιδέες :)), πληρώνοντας επιπλέον 2 ευρώ το άτομο και συγκλονιστήκαμε από τη διαστροφή που μπορεί να υπάρχει στο μυαλό των ανθρώπων, για να επινοούν τέτοια εργαλεία, μόνο και μόνο για να κάνουν το συνάνθρωπό τους να υποφέρει (για να τον βασανίσουν, για να του αποσπάσουν μια πληροφορία ή απλά για να τον σκοτώσουν βασανιστικά) και μάλιστα με επιχείρημα την επιβολή της θρησκείας. Τα περισσότερα απ αυτά δημιουργήθηκαν από ιερείς, το μεσαίωνα. Υπήρχε ακόμα κι ένα κρεββάτι, που προσομοίαζε με το κρεββάτι του “δικού μας” Προκρούστη, όπου έδεναν το δυστυχή άνθρωπο και με ένα μοχλό τον τέντωναν ώσπου να κοπεί στα δύο. Από ότι έγραφε στην επιγραφή, το ανθρώπινο σώμα, μπορούσε να διασταλεί μέχρι και 16 εκ. πριν κοπεί στη μέση! Αποτρόπαιο.

Δυστυχώς υπήρχαν πολλά και ιδιαίτερα ευρηματικά όργανα και εργαλεία βασανισμού, που αφορούσαν σε όλα τα μέρη του σώματος γενικά και ειδικά.

Πως όμως συνδέθηκε το κάστρο Μπραν με τον κόμη Δράκουλα;

Ο Δράκουλας όπως ξέρουμε σήμερα, είναι ένας εικονικός χαρακτήρας του οποίου το όνομα προέρχεται από την ονομασία που δόθηκε στον Βλαντ Τσέπες ο Γ’ (Ţepeş Vlad), ηγεμόνα της Βλαχίας, τον οποίο ιστορικοί της εποχής παρουσίαζαν σαν έναν αιμοδιψή και αδίστακτο άνθρωπο. Το τρομακτικό όνομα «Δράκουλας» προέρχεται από το Τάγμα του Δράκου που συνδέονταν με τον Βλαντ Τσέπες. Το υπόλοιπο του μύθου του “Δράκουλα” προέρχεται από λαϊκές παραδόσεις για φαντάσματα και βρυκόλακες και είναι ευρύτατα διαδεδομένο σε ολόκληρη την Τρανσυλβανία. Όλο αυτό ξεκίνησε από το βιβλίο του Ιρλανδού Μπραμ Στόκερ, “Drakula” που το έγραψε το 1897. Σε αυτό περιγράφει ένα κάστρο σε μια κοιλάδα, στην Τρανσυλβανία, σκαρφαλωμένο σ ένα βράχο, με ένα ποτάμι να περνάει από κάτω. Και το κάστρο Μπραν είναι το μόνο που ταιριάζει στην περιγραφή. Ο Στόκερ παρεμπιπτόντως, δεν είχε πάει ποτέ στη Ρουμανία. Όλη η ιστορία βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στη φαντασία του συγγραφέα.

Στην πραγματικότητα, ο κόμης Βλαντ, θεωρείται ήρωας από τους Ρουμάνους, γιατί ανέκοψε την πορεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προς το Βορρά και την απέτρεψε από την κατάκτηση της Ρουμανίας και σαν τέτοιος παρουσιάζεται στη χώρα. Ο κόμης Βλαντ ή παλουκωτής, κάρφωνε τα σώματα των εχθρών σε παλούκια και τα έστηνε στην πλαγιά του λόφου (εξ ου και η φήμη του αιμοδιψή και αδίστακτου), ως παράδειγμα προς αποφυγή, για όσους επεδίωκαν να κατακτήσουν την περιοχή.

Η αναφορά ως κόμης Δράκουλας, γίνεται μόνο σε κάποιες αίθουσες του κάστρου, όπου υπάρχουν αντικείμενα και κοστούμια από τις ταινίες που έχουν γυριστεί και έχουν αξιοποιήσει στο ελάχιστο τη φήμη αυτή!

Η επίσκεψη στο κάστρο, μας ενθουσίασε και αποφασίσαμε να χαλαρώσουμε λίγο δίπλα στη λίμνη. Αφού ψωνίσαμε τα αναμνηστικά μας από τα κουκλίστικα περίπτερα (μόνο ένα έπαιρνε πιστωτική κάρτα), καθίσαμε για φαγητό σε ένα από τα μαγαζιά που βρίσκονται γύρω από το χώρο του κάστρου. Εκεί δοκιμάσαμε και τη μπύρα Δράκουλα, μια μάλλον κακή εμπειρία, γιατί ήταν μπύρα με σιρόπι κεράσι, για να έχει το χρώμα του αίματος (μπλιαχ!). Ως εμφάνιση όμως, ήταν εντυπωσιακή!

Η επίσκεψη στο κάστρο μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Όχι μόνο γιατί σαν χώρος είναι υπέροχος και τα δωμάτια διακοσμημένα ακριβώς όπως ήταν την εποχή που κατοικούνταν, αλλά και γιατί όλα είναι τόσο όμορφα οργανωμένος, που σε οδηγεί στη μία ανακάλυψη μετά την άλλη.

Μετά από αυτό και αφού πληρώσαμε μόνο ένα ευρώ στο πάρκινγκ, για περίπου τρεις ώρες στάθμευσης, πήραμε το δρόμο για το Μπρασόφ.