Ιουλιος 2021
Επόμενη στάση αφήνοντας πίσω μας τη Ριέκα ήταν το Σπλιτ, όπου θα φτάναμε πια, γύρω στα μεσάνυχτα!
Φτάσαμε στο Σπλιτ περίπου στις 11,30 το βράδυ, μετά από μια απίθανη μέρα στο πάρκο Πλίτβιτσε. Στο δρόμο άναψε το λαμπάκι της θερμοκρασίας του αυτοκινήτου και σταματήσαμε να δούμε τι συμβαίνει. Διαπιστώσαμε ότι είχε χάσει όλο το νερό από το ψυγείο και αφού το γεμίσαμε, συνεχίσαμε το δρόμο μας.
Το σχέδιο ήταν, μόλις φτάσουμε, να αφήσουμε τα πράγματα και να βγούμε για φαγητό. Το ξενοδοχείο (ήταν η μόνη πόλη της Κροατίας στην οποία είχαμε κλείσει ξενοδοχείο), βρισκόταν κοντά στη θάλασσα και διασχίσαμε ένα κομμάτι της πόλης για να φτάσουμε εκεί. Βέβαια ήταν νύχτα και βλέπαμε κυρίως τα φώτα του δρόμου και των καταστημάτων, αλλά φαινόταν ότι είναι μια όμορφη, σύγχρονη και ζωντανή πόλη.
Σταματήσαμε έξω από το ξενοδοχείο, γιατί μάλλον ήμασταν από την πίσω μεριά και δε φαινόταν πουθενά η είσοδος και το πάρκινγκ. Βέβαια ακριβώς εκεί που είχαμε σταθεί, υπήρχαν θέσεις παρκαρίσματος και μάλλον ήταν δωρεάν. Εκεί το αμάξι μας βίωσε το μπούλινγκ ενός νεαρού ζευγαριού, που το κοίταζαν περίεργα και γελούσαν. Αμέσως μετά, μπήκαν στο δικό τους αυτοκίνητο και με μια μανούβρα, πέρασαν ξυστά από το δικό μας! Τι να πω! Μετά από αυτό, στην υπόλοιπη πορεία μας, διαπιστώσαμε, ότι στην Κροατία δεν υπήχαν Nissan Micra, δεν είδαμε παρά μόνο άλλο ένα, που ήταν κι αυτό με ξένη πινακίδα.
Μπήκαμε λοιπόν στο ξενοδοχείο (43 ευρώ με πρωινό) και πληροφορηθήκαμε με απογοήτευση, ότι λόγω covid, κανένα μαγαζί δεν είναι ανοιχτό μετά τις 11 το βράδυ. Οπότε, έπρεπε να αλλάξουμε το σχέδιό μας. Ευτυχώς είχαμε μαζί μας διάφορα σνακ, για το ταξίδι και δυο μπύρες κι έτσι τη βγάλαμε στο μπαλκόνι του δωματίου, που έβλεπε στον κήπο. Δεν ήταν αυτό που είχαμε υπόψη μας, αλλά δεν ήταν άσχημα, ίσα ίσα, ήταν πάρα πολύ ωραία, γιατί είχαμε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε, ότι είχαμε δει μέχρι εκείνη τη στιγμή, σ αυτό το ταξίδι και κυρίως να ξαναθυμηθούμε το παραδεισένιο πάρκο!
Την άλλη μέρα ξεκινήσαμε να γνωρίσουμε την πόλη. Από την παραλία μέχρι το ιστορικό κέντρο, είδαμε μια σύγχρονη και πολύ ζωντανή πόλη, με πολλούς τουρίστες, μια που είναι και παραθαλάσσια και πολύ κόσμο να κυκλοφορεί γενικά.
Το Σπλιτ είναι η δεύτερη µεγαλύτερη πόλη της Κροατίας και η µεγαλύτερη των Κροατικών ακτών στην Αδριατική. Συνδυάζει την μεσογειακή ομορφιά με την σλαβική ιστορία και τη ρωμαϊκή καλλιτεχνική κληρονομιά της και έχει σημαντικά αξιοθέατα και μια υπέροχη παραλιακή περαντζάδα, γνωστή και ως Κροατική Ριβιέρα (Splitska Riva)!
Απλωμένο γύρω από το αρχαίο παλάτι του Διοκλητιανού, που είναι περιστοιχισμένο και προφυλασσόμενο από ισχυρά τείχη σε σχήμα παραλληλογράμμου, έχει έναν αέρα κοσμοπολίτικο, που σου δημιουργεί την εικόνα του πολιτισμού και του πλούτου.
Άπειρα καφέ και εστιατόρια στο παραλιακό μέτωπο, πάρα πολλά τουριστικά μαγαζιά, με σουβενίρ από την πόλη, αλλά και γενικότερα την Κροατία και φυσικά, εξουσιοδοτημένα καταστήματα πώλησης αναμνηστικών από τη γνωστή σειρά Game of Thrones, που γυριζόταν στην Κροατία, κυρίως στο Σπλιτ και το Ντουμπρόβνικ!
Παρκάραμε στο λιμάνι (5,33€ για περίπου 4 ώρες, που μείναμε στην πόλη) και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας από την υπέροχη παραλία, με τους φοίνικες και τον πεζόδρομο, απολαύσαμε τη θέα στη θάλασσα και τα πολυτελή γιοτ και φωτογραφηθήκαμε στα γράμματα της πόλης! Μας εντυπωσίασε η καθαριότητα και η οργάνωση, τα όμορφα και πολύχρωμα παρτέρια και τα τουριστικά μηχανάκια με τα χρώματα της Κροατίας!
Δίπλα μας βλέπαμε τα τείχη του παλατιού, που μάλλον καστρόπολη είναι παρά παλάτι. Μάλιστα είναι η μοναδική καστρόπολη στον κόσμο, που κατοικείται αδιάκοπα, από την εποχή που κατασκευάστηκε, μέχρι σήμερα. Είναι ένα εντυπωσιακό σύμπλεγμα από δρόμους, ναούς, αυτοκρατορικά διαμερίσματα και Περιστύλιο. Στα περίπου 220 κτίρια, που περικλείει χτυπά σήμερα η καρδιά του ιστορικού κέντρου της πόλης με πλήθος κατοικιών, καταστήματα, cafés και εστιατόρια. Χτίστηκε στα τέλη του 2ου με αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ., με σκοπό να κατοικήσει εκεί ο Διοκλητιανός, όταν θα αποφάσιζε να αποσυρθεί. Ανήκει στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Στα τείχη υπάρχουν τρεις πύλες, στη νότια πλευρά, η Porta Aenea (Χρυσή Πύλη), την οποία πιστεύεται ότι χρησιμοποιούσαν οι υπηρέτες για την μεταφορά προμηθειών στο παλάτι αλλά και ο αυτοκράτορας όταν χρειαζόταν να έχει πρόσβαση στη θάλασσα. Στην ανατολική πλευρά των τειχών υπήρχε η Porta Αrgentea (Ασημένια Πύλη) και στη δυτική η Porta Ferrea (Σιδερένια Πύλη) και ένας δρόμος ένωνε τις δύο εισόδους χωρίζοντας έτσι το συγκρότημα σε δύο μέρη. Στο νότιο κομμάτι βρίσκονταν τα διαμερίσματα του αυτοκράτορα, τα θρησκευτικά κτίρια και γενικά τα πιο πολυτελή κτίρια του παλατιού. Πέραν των γωνιακών πύργων υπήρχαν και άλλοι στις τρεις πλευρές (βόρεια, ανατολική και δυτική) του παλατιού.
Στον κυκλικό, εσωτερικά προθάλαμο (γιατί εξωτερικά είναι τετράγωνος), του παλατιού, με την εξαιρετική ακουστική, που οδηγούσε στα ιδιωτικά διαμερίσματα του αυτοκράτορα και ήταν διακοσμημένο με αγάλματα στις εσοχές, υπήρχε μόνο ένα κεντρικό παράθυρο στον ψηφιδωτό, θόλο, το οποίο καταστράφηκε στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, από βομβαρδισμούς και άφηνε το φως να μπαίνει διάχυτο στο χώρο και πρόσφερε μια υπέροχη θέα προς τον ουρανό.
Η ρωμαϊκή γραμμή, οι αψίδες, τα αίθρια, το υπόγειο και το υπέργειο, δημιουργούν μια όμορφη σύνθεση. Περπατώντας ανάμεσα στα στενά της παλιάς πόλης, νιώσαμε λίγο σα να βρισκόμασταν στην Κέρκυρα. Η αρχιτεκτονική και το στυλ είναι παρόμοιο με αυτό της πόλης της Κέρκυρας.
Στο Περιστύλιο του παλατιού είδαμε Κροάτες, ντυμένους Ρωμαίοι στρατιώτες, να αναπαριστούν μονομαχίες με σπαθιά και να φωτογραφίζονται με τους τουρίστες. Εκεί ακριβώς, ένα all day bar, το πιο γνωστό της πόλης, έχει αντί για τραπεζάκια, μαξιλάρια στα σκαλιά των 18 αιώνων, για να κάθονται οι πελάτες να απολαμβάνουν τον καφέ ή το ποτό τους. Αυτό μας ξένισε κάπως, αλλά δεν ήταν άσχημο, να βλέπεις το παλιό να ενσωματώνεται στο νέο. Για τη φθορά λόγω χρήσης δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά φαντάζομαι θα το έχουν προβλέψει.
Εδώ βρίσκεται ο Καθεδρικός Ναός Svetog Duje, με το επιβλητικό Καμπαναριό, που χτίστηκε αρχικά, ως μαυσωλείο του Διοκλητιανού, πράγμα ειρωνικό, αν σκεφτεί κανείς, ότι ο συγκεκριμένος αυτοκράτορας εκδίωξε όλους τους χριστιανούς από την περιοχή. Δίπλα από τον ναό, στο υπόγειο του παλατιού, υπάρχει αγορά με τουριστικά μαγαζιά που πωλούν αναμνηστικά της περιοχής.
Ο Καθεδρικός Ναός Αγίου Δομνίου & το Καμπαναριό!
Ο ναός του Δία είναι ένα ιστορικά σημαντικό ορόσημο της πόλης, και είναι αρκετά ενδιαφέρον το ότι η κατασκευή του δεν ολοκληρώθηκε ποτέ τελείως, και τμήματα αυτού παραμένουν ημιτελή μέχρι σήμερα. Η πλατεία Fruit, που έχει μια πολύ χαριτωμένη καντίνα με χυμούς και φρέσκα φρούτα, μάλλον λόγω ονόματος, καθώς και το άγαλμα του Marko Marulic, του πιο διάσημου Κροάτη συγγραφέα με καταγωγή από το Split. Παίρνουμε ένα νεράκι (που εδώ τα πουλάνε πανάκριβα) και προχωράμε για να περάσουμε από τον στενότερο δρόµο του Σπλιτ (Pusti me da prodjem), που δεν άνηκε στο αρχικό σχέδιο του Διοκλητιανού.
Βγαίνοντας από τη Χρυσή Πύλη, βλέπουμε το άγαλµα του επισκόπου Grgur Ninski και του τρίβουμε τα δάχτυλα του ποδιού του, αφού καθώς λέγεται, αυτό φέρνει τύχη. Σταματάμε για έναν καφέ (από αυτούς τους χάλια κρύους καφέδες, που πια έχουμε συνηθίσει), σε ένα τόσο χαριτωμένο μαγαζάκι, που χαλάλι το χάλια καφέ. Έχει ένα μπαλκονάκι, γέφυρα, πολύ ιδιαίτερο και βρίσκεται στο πιο δροσερό σημείο της βόλτας.
Ακριβώς απέναντι βρίσκεται μια μίνι καντίνα, που πουλάει μοχίτο! Ήταν όμως πολύ νωρίς για μας, για να αρχίσουμε τα κοκτέηλ και είχαμε και ταξίδι μπροστά μας.
Κάναμε μια βόλτα γύρω από τα τείχη και είδαμε υπαίθριους πάγκους με σουβενίρ και γκραβούρες, ένα ιδιαίτερο συντριβάνι και το μοναστήρι της Αγίας Ευφημίας, που χτίστηκε το 1069, έξω από τα βόρεια τείχη και καταστράφηκε τον 19ο αι. Είναι καλυμμένο με τζάμι, ώστε να μπορεί κάποιος να βλέπει μέσα, αλλά να μην πατάει και αγγίζει.
Υπέροχες λεπτομέρειες της πόλης, παλιάς και νέας!
Και αυτή ήταν η επίσκεψή μας στο Σπλιτ. Από εκεί φύγαμε για τον τελευταίο μας προορισμό με διαμονή, στο εξωτερικό τουλάχιστον, το Ντουμπρόβνικ!
Συνεχίζεται…