Ιουλιος 2021
Φεύγοντας από το Ζάγκρεμπ, το σκηνικό άλλαξε. Αφήσαμε πίσω τις απέραντες πεδιάδες και το ανάγλυφο άρχισε να θυμίζει Ελλάδα. Βουνά και κάμποι εναλλάσσονταν και ανεβοκατεβαίναμε σε υψόμετρο. Η εικόνα όμως του ατελείωτου πράσινου δεν άλλαξε ποτέ.
Η επόμενη πόλη που επισκεφθήκαμε ήταν η Ριέκα (Rijeka). Η Κροατία σαν χώρα είναι μακρόστενη και το σχήμα της είναι σαν Γ. Οπότε έπρεπε να μοιράσουμε κάπως τις αποστάσεις, αφού θα τη διασχίζαμε όλη και να διανυκτερεύσουμε σε κάποιες ενδιάμεσες πόλεις, ώστε να έχουμε το χρόνο, αλλά και το κουράγιο να δούμε όλα όσα θέλαμε. Η Ριέκα λοιπόν, ήταν μια από αυτές τις πόλεις. Από το Ζάγκρεμπ μέχρι τη Ριέκα πληρώσαμε 9,33 ευρώ διόδια (απόσταση 167 χλμ).
Η Ριέκα (Rijeka), είναι το κύριο λιμάνι της Κροατίας και το όνομά της, όπως και η παλαιότερη ονομασία της Fiume, σημαίνουν ποταμός. Και αυτό γιατί τη διασχίζει o ποταμός Rjecina. Εδώ βρίσκεται το Εθνικό Θέατρο της Κροατίας, που χτίστηκε το 1765, καθώς και το Πανεπιστήμιο της Ριέκα, που ιδρύθηκε το 1632
Φτάσαμε στην πόλη το μεσημέρι και αρχικά πήγαμε στο δωμάτιο που είχαμε νοικιάσει μέσω air bnb (40 ευρώ η βραδιά) και βρισκόταν ψηλά σε λόφο, γιατί η πόλη είναι χτισμένη αμφιθεατρικά. Η θέα ήταν υπέροχη, γιατί μετά από αρκετές μέρες βλέπαμε ξανά τη θάλασσα, αλλά και όλη την πόλη, που απλωνόταν στα πόδια μας. Η δε περιοχή ήταν εξαιρετική, μέσα στο πράσινο, πολύ κοντά σε μαγαζιά και στον κεντρικό δρόμο, αλλά σε ένα μικρό δρομάκι, που μας εξασφάλιζε απόλυτη ησυχία.
Το δωμάτιο ήταν πάρα πολύ ωραίο, μεγάλο και με όλες τις ανέσεις και η ιδιοκτήτρια πολύ ευγενική και εξυπηρετική. Αφήσαμε τα πράγματα και κατεβήκαμε στο κέντρο για να κάνουμε μια πρώτη γνωριμία και να βρούμε που θα φάμε.
Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο δημοτικό πάρκινγκ του λιμανιού (1,36 ευρώ για 2 ώρες) και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας από τον πεζόδρομο.
Επειδή όμως νηστικό αρκούδι δεν χορεύει και σίγουρα δεν κάνει τον τουρίστα, καθίσαμε για φαγητό, σε ένα πολύ συμπαθητικό εστιατόριο, με τραπεζάκια στον πεζόδρομο, πολλά λουλούδια αλλά όχι ακριβώς τοπική κουζίνα.
Αφού μας πήραν παραγγελία και είχε αρχίσει να συννεφιάζει, ήρθε η κοπέλα που μας εξυπηρετούσε και μας ζήτησε να μεταφερθούμε στο εσωτερικό του καταστήματος, γιατί ερχόταν βροχή. Απορήσαμε λίγο, γιατί είχε συννεφιά, αλλά δε φαινόταν τόσο βαρύς ο ουρανός. Προτείναμε να καθίσουμε στα τραπεζάκια, που υπήρχαν σε μια μικρή στοά, αλλά μας είπε ότι καλύτερα ήταν μέσα. Υποθέσαμε, ότι θα ήταν ρεζερβέ, αλλά μετά από λίγο καταλάβαμε, το λόγο που η κοπέλα επέμενε να πάμε μέσα. Μόλις καθίσαμε, σχεδόν, μέσα, άρχισε ένα φοβερό μπουρίνι. Δυνατός αέρας, που έπαιρνε τις ομπρέλες των καταστημάτων στον πεζόδρομο και πανικόβλητοι οι υπάλληλοι αγωνίζονταν να τις μαζέψουν και μια καταρρακτώδης βροχή που μαστίγωνε τις πλάκες του δρόμου και τις προσόψεις των κτηρίων. Τουρίστες και ντόπιοι, έτρεχαν να προφυλαχθούν, όπου μπορούσαν, γιατί τα στενά υπόστεγα, όπως και η μικρή στοά που έγραψα πριν, δεν ήταν αρκετά για να τους προστατέψουν από την ένταση του νερού και του αέρα.
Όλο αυτό κράτησε περίπου δέκα με δεκαπέντε λεπτά και μετά βγήκε ο ήλιος και όλα έμοιαζαν, σαν να μη συνέβη ποτέ η νεροποντή! Όταν βγήκαμε από το εστιατόριο, ήταν και πάλι καλοκαίρι! Εν τω μεταξύ είχαμε απολαύσει ένα μπέργκερ, αλλά με κροάτικη πινελιά και φυσικά πάπρικα και καυτερή σάλτσα κι ένα μπιφτέκι, πάρα πολύ καλό με μια ιδιαίτερη γεύση, πάπρικας φυσικά, τι άλλο;!!! Όπως πάντα το φαγητό το συνοδέψαμε με τοπική μπύρα και ο λογαριασμός ήταν 23,40.
Αφού λοιπόν σταμάτησε η βροχή και ολοκληρώσαμε το φαγητό μας ξεκινήσαμε να γνωρίσουμε την πόλη.
Στη μέση περίπου του πεζόδρομου και απέναντι, από εκεί που καθίσαμε, βρίσκεται ο Πύργος της Πόλης (Gradski Toranj), ένα υπέροχο μπαρόκ κτήριο, με το χαρακτηριστικό ρολόι, που τραβάει το βλέμμα. Η παρουσία του είναι πολύ σημαντική για την πόλη, καθώς η ιστορία της είναι “γραμμένη” στην όψη του.
Στο τέλος του 17ου αιώνα, η Ριέκα ήταν περίκλειστη από τείχη, μέσα στα οποία εκτυλισσόταν ολόκληρη η πολιτική, οικονομική και πολιτιστική ζωή της πόλης. Η είσοδος σ΄ αυτήν γινόταν μέσω της “Πύλης της Θάλασσας” (Gate of the Sea), όπως λεγόταν. Κατά τον 18ο αι. οι πολίτες της Ριέκα, τοποθετούν στον πύργο τα αγάλματα των αυτοκρατόρων Λεοπόλδου Α΄και Καρόλου Ζ΄, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την ανακύρηξη της πόλης σε ελεύθερο λιμάνι, από αυτούς. Έτσι ο Πύργος της Πόλης έγινε ένα αρχιτεκτονικό και καλλιτεχνικό σύμβολο της Ριέκα.
Η είσοδος στην παλιά πόλη (Korzo), γίνεται από την πύλη που βρίσκεται κάτω από τον πύργο.
Το κέντρο της, που είναι όλο πεζοδρομημένο, είναι γεμάτο αρχοντικά με αρχιτεκτονικές επιρροές τόσο από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς, όσο και από τους Ούγγρους. Μέχρι την αρχή του 20ου αι. το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ήταν Ιταλοί, διατηρούνταν όμως στην πόλη, ο τοπικός χαρακτήρας.
Αφού λοιπόν η περιοχή έχει ιταλικό αέρα, έχει και ένα καμπαναριό που γέρνει (The Leaning Tower), με γοτθικά στιλιστικά χαρακτηριστικά ! Βέβαια δεν έχει την κλίση του πύργου της Πίζας, αλλά ότι χάνει λίγο, χάνει! Σύμφωνα με τους ταξιδιωτικούς οδηγούς, έχει 40 εκ. απόκλιση.
Δίπλα σχεδόν βρίσκεται ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου (Crkva uznesenja B.D.Marije), που ήταν κάποτε η πιο σημαντική εκκλησία της Ριέκα. Ο ναός, που η χρονολογία κατασκευής του είναι ακαθόριστη, έχει έντονα γοτθικά στοιχεία του 18ου αι. στην πρόσοψή του και το εσωτερικό του είναι γεμάτο έργα ιταλών και κροατών καλλιτεχνών.
Καθώς κινούμαστε στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια και περνάμε μέσα από μικρές στοές, που οδηγούν σε μικρές πλατείες με χαριτωμένα εστιατόρια και καφέ, βλέπουμε πολλά έργα τέχνης, συντριβάνια και αγάλματα, αλλά και καλλιτεχνικές δημιουργίες και δρώμενα, στα πλαίσια της ανακήρυξης της πόλης, σε πολιτιστική πρωτεύουσα για το 2020!
Εντυπωσιακοί ήταν και οι κάδοι ανακύκλωσης, ζωγραφισμένοι με έντονα χρώματα και παιδικά σχέδια. Γενικά σαν πόλη, δεν είχε κάτι ιδιαίτερο, αλλά είχε κάποια σημεία και γωνιές, που την έκαναν ενδιαφέρουσα. Σαν μεγάλο λιμάνι άλλωστε, είχε πάρα πολλά εμπορικά μαγαζιά, μπαρ και ξενοδοχεία.
Εντυπωσιακός είναι και ο καθεδρικός ναός του Αγίου Βίτου, με το κυκλικό σχήμα, που θυμίζει ιταλική Ροτόντα, όπως επίσης και το κτήριο που στεγάζει την κεντρική αγορά της Ριέκα (Hrvatsko narodno kazalište Ivana pl. Zajca Rijeka) και νομίζεις ότι είναι κάποιο παλάτι ή η όπερα!
Το απόγευμα ανεβήκαμε στο κάστρο Τρσατ (Trsat Castle), που βρισκόταν πολύ κοντά στο δωμάτιο που νοικιάσαμε.
Μεγάλο ιστορικό κάστρο που προσφέρει εξαιρετική θέα στην πόλη. Αρχικά λειτούργησε σαν ενοριακό κέντρο και η πρώτη αναφορά σε αυτό γίνεται το 1288. Είναι από τα παλαιότερα που υπάρχουν στην Κροατία και διατηρεί τα αρχιτεκτονικά στοιχεία της πρώιμης μεσαιωνικής εποχής. Σήμερα το κάστρο, εκτός από τη θέα που προσφέρει, έχει εστιατόρια και καφέ, στην ευρύτερη περιοχή, τουριστικά μαγαζιά, αλλά και χώρους τέχνης για εκθέσεις και παραστάσεις.
Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε στο χώρο του κάστρου, γιατί είχαν κάποιο γύρισμα, αλλά τριγυρίσαμε στην περιοχή, που είναι πολύ όμορφη.
Σε έναν τεράστιο χώρο πράσινου, με πάρκινγκ δωρεάν βρίσκεται και το Ιερό της Παναγίας (Crkva Majke Božje Trsatske). Η περιοχή όπως φαίνεται και από την ονομασία, είναι αφιερωμένη στην Παναγία και περιλαμβάνει την εκκλησία της Παναγίας του Τρσατ, ένα Φραγκισκανικό μοναστήρι, το θησαυρό;, το παρεκκλήσι των προσκυνημάτων, το πάρκο της Παρθένου Μαρίας και το Ιερατικό κέντρο του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ.
Γι αυτό το κάστρο υπάρχει μια ιστορία, που τη διαβάσαμε στον τουριστικό οδηγό. Τον 13ο αι. έγινε ένα θαύμα και εμφανίστηκε στην περιοχή του Τρσατ η Ιερή Κατοικία της Ναζαρέτ (το σπίτι που έμενε η Αγία Οικογένεια), κάνοντας την περιοχή τόπο λατρείας των προσκυνητών. Παρακινημένος από αυτό το γεγονός, ο Κόμης Ιβάν, διέταξε να χτιστεί ένα παρεκκλήσι, απέναντι από το κάστρο και ο γιος του ο Μάρτιν ανέγειρε ένα μοναστήρι Φραγκισκανών, βάζοντας τα θεμέλια για ένα ισχυρό πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο, που είναι το Τρσατ, μέχρι σήμερα!
Μπροστά από την εκκλησία βρίσκεται και το άγαλμα του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ, καθώς και το άγαλμα της Μητέρας Τερέζας. Η εκκλησία είχε κάποια λειτουργία, που τελείωνε την ώρα που φτάσαμε και μπήκαμε λίγο μέσα. Δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, ούτε πολύ εντυπωσιακή, αλλά έχει πολλά τάματα στις εικόνες, όπως συμβαίνει και σε κάποιες δικές μας εκκλησίες.
Τα αγάλματα του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ και της Μητέρας Τερέζας!
Παρόλο που η περιοχή ήταν πολύ όμορφη και ήσυχη, με καταπληκτική θέα, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο κέντρο για να πιούμε καφέ. Καθίσαμε σε ένα καφέ μπροστά στη θάλασσα και παραγγείλαμε παγωμένο καφέ κρέμα (δε βάζουμε μυαλό με τίποτα!). Σίγουρα δεν ήταν αυτό που περιμέναμε, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν χάλια. Ήταν σαν καφές με σοκολατούχο γάλα και κρέμα! Anyway, κανείς δεν είναι τέλειος! Πάντως καθώς έπεφτε ο ήλιος, τα χρώματα του δειλινού πάνω στη θάλασσα ήταν μαγευτικά και ακόμα και οι γερανοί του λιμανιού έμοιαζαν σαν δυο λαμπερές καμηλοπαρδάλεις, που αγνάντευαν το πέλαγος!
Η βόλτα στο λιμάνι μας αποκάλυψε ένα Botel, ξενοδοχείο σε πλοίο δηλαδή. Δεν μας εντυπωσίασε ιδιαίτερα (έχουμε ήδη μείνει σε Botel στην Πράγα, που ήταν καταπληκτικό), αλλά ένα σημείο στο κατάστρωμα, που είχε δυο τραπεζάκια με υπέροχη διακόσμηση, τράβηξε το βλέμμα μας. Από περιέργεια κοιτάξαμε τον μαυροπίνακα που έγραφε το μενού, γιατί είχε και εστιατόριο, ανοιχτό για το κοινό και είδαμε ότι σέρβιρε και Παστιτσάδα (κερκυραϊκό φαγητό)!
Ξαναμπήκαμε στο ιστορικό κέντρο, γιατί στο λιμάνι καθώς έπεφτε η νύχτα, μαζευόταν κόσμος και είχε φασαρία για να καθίσουμε για ένα ποτό. Στους πεζόδρομους που κάναμε τη βόλτα μας το πρωί, τώρα είχε τραπεζάκια και κόσμο που απολάμβανε το φαγητό ή το ποτό του.
Αφού ήπιαμε κι εμείς μια μπύρα (5,32 ευρώ, δύο μπύρες ντόπιες, αρκετά καλές), κάναμε έναν τελευταίο περίπατο και είδαμε το κτήριο του Ραδιοφώνου της Ριέκα, το ποτάμι και ένα μνημείο διαφορετικό. Μια τεράστια κάθετη πλάκα, που ένα κομμάτι της είχε αποκοπεί και βρισκόταν στο έδαφος. Είδαμε πλατείες και συντριβάνια και την ανοιχτή αγορά της πόλης με τους υπέροχους ξύλινους πάγκους έρημους, να περιμένουν την επόμενη μέρα, για να γεμίσουν ζαρζαβατικά και άλλα είδη, αλλά και κόσμο που θα πάει να ψωνίσει.
Και έτσι αποχαιρετίσαμε τη Ριέκα. Στο αρχικό σχέδιο ήταν να επισκεφθούμε και το Κρκ (ναι έτσι γράφεται, δεν ξέχασα τα φωνήεντα!) ένα από τα πάνω από χίλια νησιά της Κροατίας, που απλώνεται απέναντι από τη Ριέκα και ενώνεται μαζί της με μια γέφυρα! Θα κάναμε μια περιήγηση στο φυσικό πάρκο και μπάνιο σε μία από τις παραλίες του, αλλά δυστυχώς, δεν μας έπαιρνε ο χρόνος και εγκαταλείψαμε την ιδέα! Το είδαμε όμως από μακριά, καθώς απομακρυνόμασταν από την πόλη της Ριέκα και μας φάνηκε πολύ βραχώδες και άγριο, τουλάχιστον από την ανατολική του πλευρά.
Κινηθήκαμε παραλιακά, για όσο μπορούσαμε και απολαμβάναμε τη θέα της θάλασσας και τον καλοκαιρινό ήλιο. Στο δρόμο μας συναντήσαμε μία καντίνα wine bar-cafe με μια όμορφη πλατφόρμα και τραπεζάκια, όπου μπορείς να απολαύσεις τη θάλασσα και τον καφέ σου ή το κρασί σου, μια που η Κροατία έχει ενδιαφέρουσα παραγωγή κρασιού! Κάνοντας μια στάση στο Novi Vinodolski, για προμήθειες από το Lidl (έχει πάρα πολλά στην Κροατία) είδαμε και μια εικαστική παρέμβαση στον τοίχο του σούπερ μάρκετ, από έναν διάσημο Κροάτη ζωγράφο.
Από εκεί φύγαμε κατευθείαν πια, για τον απόλυτο προορισμό, το πάρκο Πλίτβιτσε (Plitvice)!
Συνεχίζεται…