Ιουλιος 2021
Αφήσαμε την Ουγγαρία λίγο μετά το μεσημέρι και δυο ώρες αργότερα φτάσαμε στο Ζάγκρεμπ. Ο δρόμος ήταν εξίσου καλός, τόσο στην Ουγγαρία, όσο και στην Κροατία. Στα σύνορα μας έκαναν έλεγχο στις ταυτότητες και στα πιστοποιητικά εμβολιασμού, αλλά από μακριά, εννοώ ότι δεν έδωσαν και πολύ σημασία.
Η Κροατία (Hrvatska όπως λέγεται στα Κροάτικα!) δεν έχει βινιέτι, έχει διόδια όπως και εμείς και το ίδιο ακριβά, ή περίπου το ίδιο, αλλά έχει το έξυπνο σύστημα, που βγάζεις ένα εισιτήριο όταν μπαίνεις στον αυτοκινητόδρομο και πληρώνεις το ποσό, στο σημείο που βγαίνεις, ανάλογα με τα χιλιόμετρα που έχεις διανύσει. Από τα σύνορα μέχρι το Ζάγκρεμπ, πληρώσαμε 5,87 ευρώ (απόσταση 110 χλμ. περίπου). Μέχρι να καταλάβουμε πως δουλεύει το σύστημα, μας πήρε λίγο χρόνο, αλλά κανείς από τα αυτοκίνητα που περίμεναν πίσω μας δεν κόρναρε. Αυτό ήταν κάτι που έχουμε παρατηρήσει και στις άλλες χώρες που έχουμε επισκεφθεί, όχι μόνο στο road trip, αλλά γενικά στην Ευρώπη. Αυτό είναι μάλλον θέμα παιδείας. Επίσης και στην Κροατία είχε διαστήματα κλειστής εθνικής οδού, με παραπετάσματα δηλαδή, που δεν σου επέτρεπαν να δεις το τοπίο. Στα σημεία όμως που ήταν ανοιχτά και είχαμε θέα της περιοχής, είδαμε τα υπέροχα ηλιοτρόπια να γεμίζουν τα χωράφια!
Το Ζάγκρεμπ είναι η πρωτεύουσα της Κροατίας και μια πολύ όμορφη, σύγχρονη και ζωντανή πόλη. Η Κροατία ήταν μέρος της Γιουγκοσλαβίας και πριν 30 χρόνια, βρισκόταν σε πόλεμο, εμφύλιο πόλεμο, που κατέληξε με τη διάσπαση της τότε χώρας σε 6 μικρότερες. Αυτό δε φαίνεται, παρά σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις και μία από αυτές ήταν στο σπίτι που νοικιάσαμε μέσω air bnb. Και δεν το λέω αστειευόμενη.
Στο Ζάγκρεμπ και γενικότερα στην Κροατία, μείναμε κυρίως σε air bnb, γιατί τα ξενοδοχεία που είχαν διαθεσιμότητα, την περίοδο που θέλαμε εμείς να ταξιδέψουμε, ήταν πολύ ακριβά και δεν θέλαμε να ξεφύγουμε από τον προϋπολογισμό μας. Βρήκαμε όμως πολύ όμορφα διαμερίσματα, πολύ κοντά στο κέντρο των πόλεων που επισκεφθήκαμε.
Φτάνοντας στην πόλη, εντυπωσιαστήκαμε από τους φαρδείς δρόμους και την οργάνωση. Νησίδες με γκαζόν και τεράστια δέντρα, ποδηλατόδρομοι και διαβάσεις, υπέροχα πάρκα, επιβλητικά κτήρια και διαγραμμισμένες θέσεις πάρκινγκ σε όλους σχεδόν τους δρόμους. Κάτι που παρατηρήσαμε και στη Ρουμανία, είναι ότι σε μέρη που τα πεζοδρόμια είναι φαρδιά, επιτρεπόταν να παρκάρεις το αυτοκίνητο επάνω σε αυτά, κατά το ήμισυ και υπήρχε διαγράμμιση, που σου έδειχνε που και πόσο μέσα στο πεζοδρόμιο, μπορείς να ανέβεις. Φυσικά, δεν χρειάζεται να αναφέρω, ότι όλοι σέβονταν την διαγράμμιση.
Η περιοχή που βρισκόταν το σπίτι, ήταν πολύ όμορφη και πολύ κοντά στο κέντρο και την παλιά πόλη. Η αρχιτεκτονική είναι η γνωστή μας πια, με τις κλειστές προσόψεις και τις αυλές, τα πάρκινγκ και τους χώρους ανάπαυλας, στην πίσω πλευρά του κτηρίου. Έτσι ήταν και το οίκημα που βρισκόταν το σπίτι που είχαμε νοικιάσει. Όταν ο ιδιοκτήτης μας άνοιξε την πόρτα για να βάλουμε το αυτοκίνητο (μας είχε ενημερώσει ότι πρόκειται για στενό πέρασμα και αν ήταν μεγάλο το αμάξι, θα μπορούσαμε να παρκάρουμε σε ένα κοντινό σημείο, χωρίς χρέωση, αλλά δεν χρειάστηκε, γιατί το micra χωράει παντού), νιώσαμε μια έκπληξη. Προχωρώντας στο βάθος της αυλής για να παρκάρουμε, η έκπληξη γινόταν δυσάρεστη. Το κτήριο, ενώ εξωτερικά και στα δύο πρώτα σπίτια μπαίνοντας ήταν μια χαρά , το κτήριο στο βάθος βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Πεσμένοι σοβάδες, σπασμένα τζάμια, πεσμένες πόρτες και φαινόταν ότι τα διαμερίσματα κατοικούνταν. Ήταν κάπως τρομακτικό. Ο Κώστας επιμένει ότι πρόκειται για ζημιές από τους βομβαρδισμούς της περιόδου του πολέμου, που ποτέ δεν αποκαταστάθηκαν. Μπορεί να είναι και έτσι. Ευτυχώς το διαμέρισμα που θα μέναμε ήταν στα δύο πρώτα, που ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και περιποιημένα. Βέβαια το δωμάτιο ήταν πολύ μικρό (πράγμα που δεν μας πολυένοιαζε, γιατί θα μέναμε ένα μόνο βράδυ), αλλά το κακό ήταν ότι ήταν κάπως δύσκολο στην κίνηση. Ήταν πολύ στενός ο διάδρομος για να πας στο κρεβάτι και δεν μπορούσες να μπεις στο μπάνιο, αν είχες ανοιχτή την τηλεόραση, γιατί το καλώδιο έμπαινε σε μια πρίζα που βρισκόταν από την άλλη μεριά της πόρτας :). Τέλος πάντων, ήταν καθαρό και είχε όλες τις παροχές που έγραφε στο σάιτ, ήταν σε εξαιρετική τοποθεσία, σε σχέση με τα αξιοθέατα και κόστιζε μόνο 28 ευρώ! Οπότε προσπεράσαμε τα αρνητικά, γελάσαμε αρκετά με την επιλογή μας και αφού τακτοποιηθήκαμε, ξεκινήσαμε τη βόλτα γνωριμίας με την πόλη.
Κινηθήκαμε προς το κέντρο και την παλιά πόλη, που ήταν 2-3 τετράγωνα πιο πάνω από το σπίτι, που μέναμε. Στο δρόμο είδαμε μια καφετέρια, που είχε τραπεζάκια σε μια εξέδρα, η οποία κάλυπτε τρεις ή τέσσερις θέσεις πάρκινγκ και όχι το πεζοδρόμιο. Είδαμε ακόμα ένα κατάστημα ή ξενοδοχείο με κάτι ιδιαίτερες βιτρίνες, που μας κέντρισε το ενδιαφέρον.
Φτάνοντας στο κέντρο και στην αρχή του πεζόδρομου, είδαμε το άγαλμα του Τέσλα. Ο Νίκολα Τέσλα ήταν Σέρβος εφευρέτης και μηχανολόγος, που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια περιοχή έξω από το Ζάγκρεμπ, της σημερινής Κροατίας!
Προχωρώντας, φτάσαμε σε μια μικρή πλατεία, με καφετέριες και παγκάκια για τον κόσμο, πολλά περιστέρια, ένα ηρώο και ένα γλυπτό μοντέρνας τέχνης, μέρος μιας καλλιτεχνικής έκθεσης. Εκεί ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο, με μια πολύ ήρεμη και ειρηνική διαδήλωση, σχετικά με τον κορωνοϊό και την ανάληψη ευθυνών (τουλάχιστον κάτι τέτοιο έγραφε το πανό και στα αγγλικά). Στην πλατεία, που σύμφωνα με τη μετάφραση, ονομάζεται “λουλουδιασμένο κέντρο”, ήταν αρκετά κτήρια με σκαλωσιές και καλύμματα, κάτι που συνέβαινε σε πολλά σημεία, απ ότι είδαμε στην πορεία! Γενικά διαπιστώσαμε, καθώς διασχίσαμε όλη τη χώρα της Κροατίας, ότι βρίσκεται σε ρυθμούς ανοικοδόμησης και προόδου.
Αφήνοντας πίσω μας το νότιο κομμάτι της πόλης, το Donji Grad, που οικοδομήθηκε τον 19ο αιώνα, συνεχίσαμε προς την παλιά πόλη και ανηφορίσαμε τα σκαλιά, αφού διασχίσαμε έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς δρόμους, την λεωφόρο Ilica, με τον κόσμο να μπαινοβγαίνει στα γνωστά πολυκαταστήματα. Σε αυτόν το δρόμο κινούνται μόνο τραμ και όχι αυτοκίνητα!
Για να ανέβεις στην παλιά πόλη, το Gornji Grad, υπάρχει και το τελεφερίκ με την πιο σύντομη διαδρομή του κόσμου, μόλις 66 μέτρα, και διαρκεί μόνο ένα λεπτό, αλλά εμείς ανεβήκαμε από τα σκαλιά. Ανεβαίνοντας στα παλιά ξύλινα σκαλιά, με τον πέτρινο τοίχο του τελεφερίκ στο πλάι μας, νιώσαμε λίγο την αίσθηση του παλιού και κάπως παρατημένου, αίσθημα που ενισχύθηκε, όταν διασχίσαμε τη στοά κάτω από το σταθμό του τελεφερίκ, με τα άναρχα γκράφιτι και το χαμηλό ταβάνι. Βγαίνοντας όμως στο ιστορικό κέντρο, αντικρίσαμε μια όμορφη πόλη, με εντυπωσιακά κτήρια και πολύ περιποιημένη.
Κατά τον Μεσαίωνα η Άνω Πόλη είχε δύο οικισμούς τον Gradec και τον Kaptol, ανεπτυγμένους σε δύο γειτονικούς λόφους.
Τον Gradec τον κατοικούσαν έμποροι και αγρότες, ενώ τον Kaptol, επειδή είχε τον καθεδρικό Ναό, τον κατοικούσαν κληρικοί. Τους δύο οικισμούς χωρίζει ένας δρόμος.
Το πρώτο αξιοθέατο που συναντήσαμε ήταν ο πύργος Lotrščak, που χτίστηκε τον 13ο αιώνα για να προστατεύσει τη νότια πύλη. Στον πύργο αυτό υπάρχει ένα κανόνι, που παλιά ειδοποιούσε τους κατοίκους των γύρω περιοχών, πότε έκλεινε η πύλη της πόλης και πια ηχεί κάθε μεσημέρι στις 12 κάνοντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο.
Το επόμενο αξιοθέατο είναι ένα παράξενο μουσείο, αυτό των “διαλυμένων σχέσεων” (ναι υπάρχει και τέτοιο!), Museum of Broken Relationships. Το μουσείο δεν αναφέρεται μόνο σε ιστορίες χωρισμού αλλά σε κάθε ιστορία ανθρώπινη που στην πορεία χάλασε. Περιέχει διάφορα αντικείμενα και φωτογραφίες που έχουν κάτι να διηγηθούν. Δεν το επισκεφθήκαμε, αλλά ανήκει στα κορυφαία αξιοθέατα και μάλλον κάποιος καλός λόγος θα υπάρχει.
Οι δρόμοι ήταν παλιοί, με την τεχνοτροπία των ανατολικών χωρών, όπου τα πεζοδρόμια είναι φτιαγμένα από το ίδιο υλικό, πίσσα στο συγκεκριμένο κομμάτι, με αυτό του δρόμου και ξεχωρίζουν μόνο γιατί βρίσκονται σε ψηλότερο επίπεδο. Και τι πιο ταιριαστό από ένα παλιό αυτοκίνητο Μερσεντές, σε έναν τέτοιο δρόμο.
Στην βόλτα μας συναντήσαμε τον ελληνορθόδοξο ναό των Κυρίλλου και Μεθοδίου (Grkokatolička konkatedrala Sv. Ćirila i Metoda), που χτίστηκε σε νεοβυζαντινό ρυθμό, το 1886, στα ερείπια ενός άλλου ναού, αφιερωμένου στον Άγιο Βασίλειο.
Πολύ κοντά σ αυτήν την εκκλησία, βρίσκεται και αυτή του Αγίου Μάρκου (Crkva sv. Marka), που στην σκεπή της έχει πολύχρωμα κεραμίδια, που σχηματίζουν το οικόσημο του Ζάγκρεμπ και της Κροατίας. Είναι μια μικρή αλλά όμορφη εκκλησία, με αγάλματα και γλυπτά του Ιβάν Μέστροβιτς (παγκοσμίου φήμης γλύπτη). Δεξιά της βρίσκεται το Κοινοβούλιο και αριστερά της η έδρα της Κυβέρνησης της Κροατίας.
Καθώς κινούμασταν προς το κέντρο της παλιάς πόλης, ο δρόμος και τα πεζοδρόμια άλλαζαν και ήταν φτιαγμένα από κυβόλιθους, αρχίσαμε να βλέπουμε μαγαζιά με σουβενίρ και περάσαμε από μια στοά, που βρίσκεται στην Kamenita Vrata (Πέτρινη Πύλη). Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα μετάβαση από το άνω στο κάτω Ζάγκρεμπ. Το μονοπάτι στενεύει καθώς περνάμε από αυτό και στον τοίχο υπάρχουν πλάκες με ονόματα νεκρών και ένα παρεκκλήσι, όπου στέκονταν άνθρωποι να προσευχηθούν και να ανάψουν ένα κερί.
Από κει και αφού είχαμε φτάσει στο ψηλότερο σημείο της πόλης, αρχίσαμε να κατεβαίνουμε. Στο βάθος φαινόταν η αντίθεση ανάμεσα στην παλιά και τη νέα πόλη, με τα παραδοσιακά σπίτια και τις κεραμοσκεπές της μίας και τους μοντέρνους ουρανοξύστες με το μπετό και το γυαλί της άλλης.
Ο δρόμος ήταν πολύ γραφικός και η βόλτα όλο και πιο ενδιαφέρουσα. Καταστήματα με έργα τέχνης και καλλιτεχνήματα, υπέροχα κτήρια και ένα μαγαζί που πουλούσε γραβάτες και είχε μια τεράστια με τα χαρακτηριστικά χρώματα του Ζάγκρεμπ στην πόρτα, τραβούσαν το βλέμμα μας. Στη μέση του στενού πεζόδρομου μια εξέδρα σε στυλ τραίνου, με τραπεζάκια από καφετέριες και εστιατόρια, μας παραξένεψε, γιατί δεν είχαμε ξαναδεί κάτι ανάλογο.
Το Ζάγκρεμπ είναι ο απόλυτος προορισμός για όσους αγαπούν τα μουσεία και τις τέχνες γενικότερα. Έχει πάρα πολλά και ιδιαίτερα μουσεία και είναι ιδιαίτερα καλλιτεχνική πόλη. Σε κάθε γωνιά σχεδόν, αντικρίζαμε ένα άγαλμα ή κάποιο έργο τέχνης και φυσικά πολλά γκράφιτι, που είναι η πιο σύγχρονη μορφή καλλιτεχνίας. Τα αγάλματα βρίσκονταν, οπουδήποτε, όχι μόνο στο κέντρο κάποιας πλατείας. Σε πεζοδρόμια, δίπλα σε καφέ, στη μέση κάποιου πεζόδρομου, παντού.
Καθίσαμε να πιούμε έναν καφέ και μια μπύρα, σε ένα πολύ όμορφο μαγαζί, το Harats Irish Pub, που ήταν ιρλανδέζικη μπυραρία, παρόλο που προτιμάμε γενικά, όταν βρισκόμαστε στο εξωτερικό, τα ντόπια μαγαζιά. Αυτό όμως είχαμε διαβάσει στο ίντερνετ, ότι έχει τοπικές μπύρες και πολύ ωραία θέα, οπότε κάναμε μια εξαίρεση. Και πολύ καλά κάναμε, γιατί εκτός από όλα τα παραπάνω, ήταν και το μόνο στο ως τώρα ταξίδι μας (και σε όλα όσα έχουμε κάνει στο εξωτερικό), που έφερνε νερό με τον καφέ!
Αφού απολαύσαμε ο καθένας το ποτό του, συνεχίσαμε την εξερεύνηση. Επόμενη στάση ο καθεδρικός ναός του Ζάγκρεμπ. Πρόκειται για μια ρωμαιοκαθολική εκκλησία στην πλατεία Κάπτολ, το υψηλότερο κτίριο στην Κροατία, αλλά και το πιο μνημειώδες ιερό κτήριο σε γοτθικό ρυθμό, που χτίστηκε τον 12ο με 13ο αι.. Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και στους βασιλείς Άγιο Στέφανο και Άγιο Λαδισλάβο. Τα υπέροχα κωδωνοστάσιά του θεωρούνται ορόσημα, καθώς είναι ορατά από τα περισσότερα μέρη της πόλης. Το ένα από τα δύο ήταν σε φάση επιδιόρθωσης, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδίου αποκατάστασης του ναού και καλυμμένο με πανιά, που απεικονίζουν την όψη που θα έχει μετά το πέρας των εργασιών. Ο ναός καταστράφηκε δυο φορές, μερικά και ολικά, από τους Μογγόλους, το 1200 και από έναν ισχυρότατο σεισμό το 1880, αλλά αποκαταστάθηκε πλήρως, διατηρώντας την αρχική του δομή.
Στο χώρο μπροστά από τον καθεδρικό και ακριβώς απέναντι του, βρίσκεται ένα πολύ όμορφο επίχρυσο άγαλμα αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, το οποίο συμπληρώνει την μαγεία του σημείου. Στη βάση του υπάρχουν 4 άλλα αγάλματα, που εικονίζουν αγγέλους, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τα 4 σημεία του χριστιανισμού, την πίστη, την ελπίδα, την αγάπη και τη σοφία. Μπορείς να καθίσεις στο πεζούλι γύρω του και να απολαύσεις στιγμές χαλάρωσης με θέα τον επιβλητικό ναό.
Δίπλα στο ναό εξακολουθούν να παραμένουν άθικτα μερικά από τα τείχη που κατασκευάστηκαν στο τέλος του 15ου αιώνα, όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία εισέβαλε στην Κροατία. Εδώ υπάρχουν τμήματα του καμπαναριού, που έχουν κατέβει για αντιγραφή, καθώς η αποκατάστασή τους είναι αδύνατη, λόγω της πολύ μεγάλης φθοράς και το ρολόι του ναού, που έχει σταματήσει στις 7:03, την ώρα, που έγινε ο καταστροφικός σεισμός του 1880.
Γύρω από την πλατεία Κάπτολ υπάρχουν θαυμάσια αρχοντικά με υπέροχους καταπράσινους κήπους.
Περπατώντας στα στενά της παλιάς πόλης, είδαμε χαριτωμένες λεπτομέρειες, φανάρια του δρόμου, ζωγραφιές στους τοίχους, παράθυρα με λουλουδιασμένες γλάστρες και ένα μικρό πάρκο με ένα πολύ ενδιαφέρον γκράφιτι στον τοίχο. Από κει περάσαμε στην οδό Tkalciceva, έναν από τους πιο γνωστούς δρόμους του Ζάγκρεμπ, καθώς εδώ βρίσκονται τα περισσότερα μπαρ και εστιατόρια. Κάποτε ήταν ποτάμι που χώριζε τις δύο πόλεις Gradec και Kaptol, που πλέον αποτελούν την θαυμάσια πόλη του Zagreb.
Αφού τον διασχίσαμε όλο και ζυγίσαμε τις επιλογές μας, αποφασίσαμε να καθίσουμε σε ένα πολύ συμπαθητικό μπαράκι, σε έναν κήπο, που έμοιαζε με πάρκο και είχε ένα γραφικό σπίτι στο κέντρο του. Ήταν πολύ χαριτωμένο, κάπως απόμερο, γιατί όλος ο δρόμος ήταν γεμάτος κόσμο και είχε την ανάλογη φασαρία και φωτάκια και κεράκια τριγύρω, κάτι που αρέσει πολύ και στους δυο μας. Συνηθισμένοι από τις προηγούμενες χώρες, που περάσαμε, όπου πληρώναμε παντού με κάρτα και μιας και η Κροατία και ιδιαίτερα το Ζάγκρεμπ, είναι από τους πιο τουριστικούς προορισμούς, θεωρήσαμε ότι κι εδώ δεν θα χρειαζόμασταν συνάλλαγμα. Όταν τελειώσαμε τη μπύρα μας, μίας τοπικής ζυθοποιίας, πάρα πολύ ωραία και ήρθε η ώρα να πληρώσουμε, ο νεαρός που μας σέρβιρε, ο οποίος ήταν ευγενέστατος, μας ενημέρωσε, ότι δεν δέχονται κάρτες και ότι υπάρχει μηχάνημα συναλλάγματος κάπου πολύ κοντά. Πετάχτηκε λοιπόν ο Κώστας, αλλά δεν έπαιρνε την κάρτα και γύρισε πίσω άπρακτος. Ο νεαρός για να μας εξυπηρετήσει μας είπε ότι θα ρωτήσει στο διπλανό μαγαζί, αν μπορεί να του αλλάξει το 50ευρω (γιατί δεν είχαμε ούτε ψιλά και οι μπύρες που ήπιαμε κόστιζαν 7 ευρώ), αλλιώς, μπορούσαμε να του δώσουμε μια άλλη φορά, που θα πηγαίναμε από κει!!!!
Ευτυχώς το διπλανό μαγαζί μας εξυπηρέτησε και μας έδωσε τα ρέστα, φυσικά σε kuna, το εθνικό νόμισμα της Κροατίας, χωρίς μάλιστα να κρατήσει και προμήθεια. Παρεπιπτόντως η λέξη κούνα στα κροατικά σημαίνει κουνάβι, καθώς οι γούνες κουναβιών χρησιμοποιούνταν παλιότερα, ως μέσο ανταλλακτικής οικονομίας. Εδώ μάθαμε και το Hvala, που θα πει ευχαριστώ!
Στο δρόμο της επιστροφής, φωτογραφήθηκα με το άγαλμα της πρώτης γυναίκας δημοσιογράφου της Κροατίας, της Marija Juric Zagorka. Στον τοίχο ακριβώς πίσω της υπάρχει ένα ηλιακό ρολόι. Είπαμε, οι καλλιτεχνικές λεπτομέρειες της πόλης είναι φοβερές!
Φτάνοντας στην πλατεία Dolac, όπου καθημερινά λειτουργεί η πιο γνωστή, χρωματιστή και “νόστιμη” αγορά της πόλης από το 1926. Εμείς δυστυχώς δεν την είδαμε γιατί ήταν βράδυ και το επόμενο πρωί φεύγαμε, είδαμε όμως τις βάσεις για τους πάγκους και τις ομπρέλες, που ήταν μαζεμένα για την επόμενη μέρα. Σήμα κατατεθέν της αγοράς, το χάλκινο άγαλμα μιας αγρότισσας που πουλάει τα προϊόντα της στην Dolac Market.
Κατεβαίνουμε τα σκαλιά και βρισκόμαστε στην κεντρική πλατεία της πόλης (Trg Bana Josipa Jelacica) όπου δεσπόζει το άγαλμα του Josip Jelacic, εθνικού ήρωα της Κροατίας, που κέρδισε την ανεξαρτησία της χώρας από την Ουγγαρία. To άγαλμα στήθηκε το 1866 , όμως αφαιρέθηκε το 1947, από το κομμουνιστικό καθεστώς, επειδή είχε γίνει σύμβολο του κροάτικου εθνικισμού. Ξανατοποθετήθηκε το 1990 μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Η πλατεία είναι εντυπωσιακή και τα κτήρια γύρω, επιβλητικά. Εδώ υπάρχει το διάσημο συντριβάνι Manduševac, στο μέρος όπου υπήρχε μια πηγή από την αρχαιότητα από την οποία για αιώνες ξεδιψούσαν οι κάτοικοι. Είναι λοιπόν το σύμβολο της πόλης.
Έτσι ολοκληρώθηκε η πρώτη μας μέρα στην Κροατία και στο Ζάγκρεμπ. Επιστροφή στο σπίτι για ξεκούραση. Και εδώ η αίσθηση της ασφάλειας ήταν έντονη. Κινούμασταν σε σχεδόν έρημους δρόμους ή πλατείες με πολύ κόσμο και παρόλο, που και εδώ η παρουσία της αστυνομίας ήταν ελάχιστη, δεν νιώσαμε ούτε για μια στιγμή φόβο. Αυτό ήταν πολύ ευχάριστο.
Το επόμενο πρωί ξεκίνησε με την αναζήτηση καφέ και πρωινού. Είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε πίτες τοπικές, πολύ ωραίες, ανάλογες με τις δικές μας τυρόπιτες, σπανακόπιτες κ.α και καθίσαμε να πιούμε καφέ σε μια καφετέρια στον πεζόδρομο της παλιάς πόλης. Το επιλέξαμε γιατί είχε καφέ συνονόματο με τον Κώστα :)!
Αφού πήραμε δυνάμεις ξεκινήσαμε να κάνουμε μια βόλτα στη νέα πόλη. Πήγαμε με το αυτοκίνητο, αφού μετά θα φεύγαμε κατευθείαν για τον επόμενο προορισμό μας.
Παρκάραμε μπροστά στο σιδηροδρομικό σταθμό, στις καθορισμένες θέσεις και πήραμε εισιτήριο (1,60 για μία ώρα!) από ένα περίπτερο-καντίνα, γιατί δεν καταφέραμε να βγάλουμε από το ίντερνετ, παρόλο που ένας ντόπιος μας εξήγησε πως να το κάνουμε. Ο σιδηροδρομικός σταθμός Glavni kolodvor στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτήριο, που κτίστηκε το 1892. Δίπλα ακριβώς από το κτήριο αυτό, υπάρχει ένα πάρκο, όπου εκτίθεται μια ατμομηχανή, διατηρημένη σε άριστη κατάσταση. Για κάποιο λόγο ο χώρος ήταν ανοιχτός και μπορούσες να περάσεις στην πλατφόρμα του σταθμού, παρακάμπτοντας τα εκδοτήρια. Μάλλον ο έλεγχος των εισιτηρίων θα γίνεται στην επιβίβαση και δεν τους απασχολεί, από που μπαίνει ο κάθε επιβάτης.
Απέναντι από τον σταθμό εκτείνεται μία μεγάλη λεωφόρος, γεμάτη εκπληκτικά κτίρια και τεράστια πάρκα, με συντριβάνια, αγάλματα, καφετέριες και τραμ.
Το τραμ στο Ζάγκρεμπ είναι μπλε, όπως και οι πυροσβεστικοί κρουνοί!, καθώς αυτό είναι το εθνικό χρώμα της Κροατίας.
Στην πλατεία ακριβώς απέναντι από το σταθμό, στην πλατεία Τομισλάβα (Tomislava), βρίσκεται το άγαλμα του Tomislav, πρώτου βασιλιά της Κροατίας. Ενοποίησε την Κροατία με την Σλαβονία, απέκρουσε τη Βουλγαρική απειλή και στην περίοδο της βασιλείας του, προστέθηκε στα εδάφη της χώρας και η Δαλματία.
Πίσω από το άγαλμα βρίσκεται , το κτήριο του καλλιτεχνικού Art Pavilion (Umjetnicki Paviljon), το κέντρο τέχνης του Ζάγκρεμπ.
Εδώ υπάρχουν κι άλλα ενδιαφέροντα σπίτια-παλάτια, σε στυλ Art Nouveau από τα οποία είναι γεμάτα η κάτω πόλη. Ένα από αυτά είναι το κτήριο που στεγάζει τα γραφεία των σιδηροδρόμων της Κροατίας ή η σχολή επιστημών του Πανεπιστημίου!
Στην Πλατεία της Δηµοκρατίας, που μέχρι πριν λίγα χρόνια λεγόταν πλατεία Τίτο (Trg Marshala Tita), βρίσκεται το Εθνικό Θέατρο Κροατίας, ένα μεγαλοπρεπές μπαρόκ κτήριο, βαμμένο στο χρώμα της ώχρας, που αναδεικνύει όλα τα διακοσμητικά του στοχεία. Απο ελληνικού ρυθμού κίονες μέχρι παραστάσεις και αετώματα, σχεδιασμένο από τον ίδιο αρχιτέκτονα, που έφτιαξε και το αντίστοιχο της Βιέννης.
Επιστρέφοντας στο σιδηροδρομικό σταθµό, για να πάρουμε το αυτοκίνητο συναντήσαμε και το εµβληµατικό 5 αστέρων ξενοδοχείο «Esplanade», ένα από τα πιο γνωστά κτήρια της πόλης και ένα από τα πλέον επικά ξενοδοχεία, καθώς δηµιουργήθηκε για να φιλοξενεί τους επιβάτες του θρυλικού Orient Express που έκανε το δροµολόγιο Παρίσι – Κωνσταντινούπολη µε στάση στο Ζάγκρεµπ.
Η βόλτα στην Κάτω Πόλη (Donji Grad), ήταν πολύ χαλαρή και ήρεμη. Παρόλο που το Ζάγκρεμπ είναι μια ζωντανή, σύγχρονη μεγαλούπολη, είναι αρκετά ήσυχη και τα πάρκα της σου δίνουν την ευκαιρία να χαλαρώσεις ανά πάσα στιγμή. Έχει πολλά καφέ και καταστήματα και λίγο πιο κάτω, υπάρχει και το ποτάμι, που ομορφαίνει την κάθε πρωτεύουσα! Δυστυχώς δεν είχαμε το χρόνο να περάσουμε από κει.
Είχαμε όμως την ευκαιρία να επισκεφτούμε τον Βοτανικό Κήπο που βρίσκεται λίγο πιο πέρα. Αφού κάναμε το γύρω του για να βρούμε την είσοδο (η ιστορία της ζωής μας!), είχαμε την δυνατότητα να δούμε τα υπέροχα κτήρια που υπάρχουν στην περιοχή. Ο κήπος που ιδρύθηκε το 1889 και άνοιξε για το κοινό το 1991, έχει περισσότερα από 10.000 φυτά από όλο τον κόσµο! Τέλος έχει λιμνούλες για τα υδρόβια φυτά!
Η πρωτεύουσα της Κροατίας είναι µια από τις πιο πράσινες πόλεις της Ευρώπης, απόδειξη τα πολλά πάρκα µε λίµνες, ο ζωολογικός και ο βοτανικός κήπος και οι αλέες με τα δέντρα και τα πολύχρωμα λουλούδια! Είναι μια πόλη με πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να δεις και να κάνεις και σίγουρα μια μέρα δεν ήταν αρκετή για να τη χορτάσουμε. Είδαμε όμως αρκετά πράγματα και φύγαμε γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα. Η πρώτη μας επαφή με την Κροατία ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και πάρα πολύ ευχάριστη!
Συνεχίζεται…