Στουτγκάρδη (μέρος α’)

Ιούλιος 2023

Η πόλη αυτή της Γερμανίας, δεν ανήκει στους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς. Μάλλον δεν ανήκει καν στο φάσμα του τουρισμού. Είναι μια πόλη, που είναι γνωστή περισσότερο για τις εταιρείες και τις βιομηχανίες, που εδρεύουν εκεί, καθώς και για το ελληνικό στοιχείο, που έχει έντονη παρουσία εκεί. Είναι παρόλα αυτά, μια πολύ όμορφη πόλη, με μεγάλα πάρκα και πλατείες, ήσυχη και ταχτοποιημένη. Χτισμένη σε μια εύφορη κοιλάδα, που περιβάλλεται από δάση και αμπελώνες, βρίσκεται κοντά στο Μέλανα Δρυμό (Schwarzwald), στο οροπέδιο της Σουαβίας (Schwaben) και στον ποταμό Νέκαρ.

Ο πρώτος οικισμός εξελίχθηκε γύρω από το φρούριο που έχτισαν εδώ οι Ρωμαίοι το 83 μ.Χ., ενώ η ίδρυση της πόλης ανάγεται στον 10ο αι., όταν ο Δούκας της Σουηβίας Λιούδολφ, εγκατέστησε εδώ τη φάρμα για τα άλογά του. Μάλιστα το όνομα της πόλης προήλθε από τη σύνθεση των ‘stuot’ που σημαίνει άλογο και ‘garten’ που σημαίνει πεδιάδα. Από εκεί προκύπτει και το οικόσημο της πόλης που είναι ένα άλογο που στέκεται στα δύο πίσω πόδια. Περισσότερο από το ήμισυ της έκτασης της πόλης είναι καταπράσινο και υπάρχουν 19 μεταλλικές πηγές που αναβλύζουν καθημερινά περίπου 44 εκατομμύρια λίτρα κρυσταλλικού μεταλλικού νερού. Δεν είναι περίεργο που γεμίζουν πισίνες και σιντριβάνια με αυτό το νερό σε όλη την πόλη. Η Στουτγάρδη είναι γνωστή για τις παγκόσμιες αυτοκινητοβιομηχανίες της, όπως Porsche, και Daimler Benz Mercedes). 

Η επίσκεψή μας στην πόλη αυτή, έχει να κάνει με το μεγάλο μας γιο, ο οποίος πια, ζει και εργάζεται εκεί.

Το ταξίδι μας ξεκίνησε τέλος Ιουνίου, με αεροπλάνο από την Κέρκυρα και το εισιτήριο κόστισε 150 ευρώ το άτομο, με επιστροφή.

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Στουτγάρδης, νωρίς το πρωί και με το τραίνο, που πήραμε ακριβώς απ έξω (3,7 ευρώ το εισιτήριο δύο ζωνών, 39 λεπτά, 23 στάσεις), κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της πόλης, όπου μας περίμενε ο γιος μας, για να μας οδηγήσει στο σπίτι του. Η διαδρομή κράτησε περίπου μισή ώρα και είχαμε την ευκαιρία να δούμε τα προάστια της πόλης. Εμπορικά και βιομηχανικά πάρκα, κοντά στο αεροδρόμιο, οικισμοί και τεράστια πάρκα, καθώς πλησιάζαμε στο κέντρο.

Αφού λοιπόν συναντηθήκαμε με το γιο μας και πήγαμε στο σπίτι να αφήσουμε τα πράγματά μας και δεδομένου ότι το παιδί έπρεπε να επιστρέψει στη δουλειά του, βγήκαμε για περιήγηση.

Η θέα στο πάρκο, από το διαμέρισμα του παιδιού και το ηλεκτρονικό κλειδί, για την είσοδο στην πολυκατοικία!

Η πόλη είναι πολύ καθαρή, με φαρδιά πεζοδρόμια και δρόμους, ποδηλατοδρόμους, διαβάσεις και εντυπωσιακή οργάνωση. Τα κτήρια είναι ψηλά και ογκώδη και φιλοξενούν κυρίως εταιρίες. Έχει πολλές πλατείες, με ιδιαίτερα συντριβάνια, στα οποία πλατσουρίζουν μικροί και μεγάλοι, τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού και ξαπλώστρες τριγύρω τους, όπου κάθονται οι περαστικοί και απολαμβάνουν τον ήλιο. Φυσικά υπάρχουν πολλά και τεράστια εμπορικά κέντρα.

Εικόνες μιας σύγχρονης πόλης!

Ξεκινάμε τις επισκέψεις μας από την καινούρια βιβλιοθήκη, Stadtbibliothek Stuttgart, η οποία εξωτερικά μοιάζει μάλλον με ξενοδοχείο, εσωτερικά όμως, η αρχιτεκτονική της είναι εντυπωσιακή, καθώς απέχει πολύ από τα διάφορα κλισέ των αντίστοιχων χώρων, με την υπέροχη μινιμαλιστική της προσέγγιση στη διακόσμηση.

Ο τρόπος που έχουν διαχειριστεί το φυσικό φως είναι εκπληκτικός, στο δε τελευταίο όροφο, λειτουργεί καφετέρια και μπορεί κάποιος να απολαύσει τον καφέ του στην βεράντα, με θέα σε όλη την πόλη.

Η εντυπωσιακή βιβλιοθήκη!

Από κει κατευθυνόμαστε στο Hauptbahnhof, τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Αυτό το θεαματικό ορόσημο, το οποίο είναι γνωστό για τον πύργο 58 μέτρων, χτίστηκε το 1914-28 και αναπτύσσεται επί του παρόντος στο πλαίσιο επέκτασης και υπογειωτου σιδηροδρομικού δικτύου της πόλης.

Ο κεντρικός σταθμός εν μέσω εργασιών!

Από κει, περπατάμε μέσα από εμπορικά κέντρα και πλατείες και φτάνουμε στη Staatsgalerie, ένα μουσείο τέχνης, που στεγάζεται σε ένα υπέροχο αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος κτήριο. Περιέχει πίνακες ζωγραφικής από φημισμένους γερμανούς και ξένους ζωγράφους, όπως οι Πικάσο, Μιρό, Νταλί κλπ.

Ένα κτιριακό συγκρότημα γραφείων και μια ιδιαίτερη πλατεία-πρόσοψη ξενοδοχείου!

Περνάμε μια ιδιαίτερη πεζογέφυρα και κατευθυνόμαστε προς το πάρκο Oberer Schloßgarten, με τη λιμνούλα Eckensee, όπου βλέπουμε κόσμο να απολαμβάνει τη λιακάδα στο γκαζόν και πουλιά και πάπιες να περιφέρονται μέσα και έξω από το νερό.

Schloßgarten! Ένα από τα πολλά και υπέροχα πάρκα της πόλης!

Εδώ βρίσκεται η Εθνική Όπερα (Oper Stuttgart), σε ένα πανέμορφο κτήριο. Στα νερά της λίμνης, κείτεται ένα κομμάτι της μεταλλικής στέγης της Όπερας, που αποκολλήθηκε σε μια φοβερή καταιγίδα. Στην αρχή νομίζαμε ότι είναι κάποιο έργο μοντέρνας τέχνης, αλλά μετά πληροφορηθήκαμε, ότι το έχουν αφήσει εκεί, ως ανάμνηση της φοβερής κακοκαιρίας.

Συνεχίζοντας το περπάτημα, περνάμε δίπλα από το ναό Domkirche St. Eberhard του 10ο αιώνα. Μετά από αρκετές αναδιαρθρώσεις και ανοικοδομήσεις, μια νέα εκκλησία ολοκληρώθηκε το 1811. Υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ξαναχτίστηκε σε απλοποιημένο, μοντερνιστικό στυλ και άνοιξε ξανά το 1955.

Το προσπερνάμε και φτάνουμε στην πλατεία των ανακτόρων (Schlossplatz), μία εντυπωσιακή πλατεία, με τεράστιο χώρο πράσινου, που περικλείεται από ανάκτορα και χώρους τέχνης. Ξεκινώντας από το Altes Schloss (Παλαιό Ανάκτορο), ένα από τα γνωστότερα αξιοθέατα της πόλης, του οποίου η οικοδόμησή χρονολογείται στα 950 μ.Χ.. Κατά τον 14ο αιώνα μετατράπηκε σε κατοικία κόμηδων και τον 16ο αιώνα οι δούκες Χριστόφορος και Λουδοβίκος διέταξαν τη μετατροπή του κάστρου σε αναγεννησιακό παλάτι. Σήμερα, η εντυπωσιακή δομή στεγάζει το Württemberg Landesmuseum με μια ωραία συλλογή μεσαιωνικής τέχνης, μουσικά όργανα, ρολόγια καθώς και τα κοσμήματα του στέμματος της Βυρτεμβέργης.

Το μεγαλοπρεπές Παλαιό Ανάκτορο!

Έργα τέχνης έξω από το Παλαιό Ανάκτορο! Mahnmal fur die Opfer des Nationalsozialismus, είναι οι κύβοι, μαύρης πέτρας από τη Βραζιλία, που αποτίουν φόρο τιμής στα θύματα του εθνικοσοσιαλισμού!

Το μεγαλοπρεπές Neues Schloss (Νέο Ανάκτορο), που χτίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1800 σε στυλ μπαρόκ και πια οι βασιλιάδες έχουν αντικατασταθεί από γραφειοκράτες, καθώς σήμερα, βρίσκεται εδώ η έδρα της κρατικής κυβέρνησης.

Το κεντρικό μέρος της πλατείας και στο βάθος το επιβλητικό Νέο Παλάτι!

Στην πλατεία βρίσκεται επίσης το επιβλητικό Κτίριο του Βασιλιά (Konigsbau), που χτίστηκε μεταξύ 1856 και 1860, ως αντίστιξη στο Νέο Παλάτι και χαρακτηρίζεται από μια κατασκευή, που αποτελείται από 34 κολώνες, έχει μήκος 135 μέτρα και στεγάζει πια, εστιατόρια και καφέ.

Η αναθηματική στήλη Jubiläumssäule, αφιερωμένη στη θεά Νίκη, η οποία χτίστηκε από τον βασιλιά Γουλιέλμο Α’ για να γιορτάσει τα 25 χρόνια της βασιλείας του, βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας, το Κρατικό Θέατρο (Staatstheater), η Κρατική Πινακοθήκη (Staatsgalerie), στο γυάλινο κύβο, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Kunstmuseum Stuttgart) και η Βουλή του ομόσπονδου κρατιδίου της (Βάδης-Βυρτεμβέργης Landtag).

Η στήλη Jubiläumssäule και το μοντέρνο κτήριο της Κρατικής Πινακοθήκης!

Σε όλη την πλατεία αρκετός κόσμος κάθεται στο γρασίδι με την παρέα του ή κάνει πικ νικ. Στο πλακόστρωτο πηγαινοέρχονται άνθρωποι όλων των φυλών και υπάρχουν έργα τέχνης, κατασκευές, που ενημερώνουν για εκθέσεις στο μουσείο σύγχρονης τέχνης, αλλά και διασκεδαστές με μπουρμπουλήθρες, καθώς και σκακιστές.

Εικόνες της πλατείας και η είσοδος του Νέου Παλατιού!

Ακολουθούμε την Königsstrasse, τον πεζόδρομο με τα καταστήματα υψηλής ραπτικής και όχι μόνο και στρίβοντας σε ένα στενό, φτάνουμε στην Ευαγγελική Εκκλησία του Τίμιου Σταυρού (Stiftskirche), που ξεκίνησε από μια μικρή ρωμανική εκκλησία τον 10-11ο αι., αντικαταστάθηκε τον 13ο αι. από μία τρίκλιτη εκκλησία με δύο πύργους και κατά τον 14ο, 15ο, 16ο, 17ο, 19ο αιώνα συνέχιζαν να γίνονται προσθήκες. Έχοντας υποστεί μεγάλες ζημιές από τους βομβαρδισμούς του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, η εκκλησία ξαναχτίστηκε τη δεκαετία του 1950. Η εκκλησία βρίσκεται στη Schillerplatz, μια ήσυχη πλατεία, που περικλείεται από καταστήματα. Εδώ βρίσκεται και το Μουσείο Μουσικών Οργάνων (Haus der Musik am Schillerplatz).

Κάνουμε τη βόλτα μας στην Κεντρική Αγορά (Markthalle), που στεγάζεται σε ένα κτήριο Αρ Νουβό του 1914 και περιλαμβάνει καταστήματα τροφίμων και ειδών σπιτιού, καθώς και ένα ιταλικό εστιατόριο, στον 1ο όροφο.

Η πλούσια σε είδη κεντρική αγορά!

Τα βήματά μας μας οδηγούν στην πλατεία Karlsplatz, που πήρε το όνομά της από τον δούκα Karl Eugen, ο οποίος κυβέρνησε τη χώρα από το 1744 έως το 1793. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται ένα έφιππο άγαλμα του Kaiser Wilhelm I. Μια υπαίθρια αγορά πραγματοποιείται κάθε Σάββατο εδώ και τον Ιούλιο, φιλοξενείται εδώ η ψαραγορά, που εμείς δεν την είδαμε.

Απέναντι από την πλατεία, μας τράβηξε την προσοχή ένα κτήριο, που έγραφε στην είσοδο Biergarten και φυσικά, όταν ήρθε να μας βρει ο Δημήτρης, το επισκεφθήκαμε για να πιούμε μια μπύρα. Μπαίνοντας στο κτήριο, φτάνουμε σε μια αυλή, όπου βρίσκονται δύο μπυραρίες, μία κλασική γερμανική, με τα χαρακτηριστικά τραπέζια του Octoberfest, η οποία όμως ήταν κλειστή και στο βάθος μία που έμοιαζε περισσότερο με εστιατόριο (Amadeus) και είχε μια πολύ όμορφα σκιά, ανάμεσα στα δέντρα. Καθίσαμε και απολαύσαμε, τι άλλο; γερμανικές μπύρες και πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Στο Amadeus beer restaurant, για 5 μπύρες, ντόπιων μικροζυθοποιίων, πληρώσαμε 27 ευρώ!

Στην επιστροφή περάσαμε από την πλατεία της Αγοράς (Marktplatz), όπου βρίσκεται το Δημαρχείο (Rathaus). Το Παλιό Δημαρχείο χτίστηκε αρχικά το 1456, αντικαταστάθηκε από το Νέο Δημαρχείο το 1905 και κατέληξε στο σημερινό Δημαρχείο το 1956, το τρίτο κτίριο σε αυτήν την τοποθεσία. Ο πύργος με το ρολόι έχει ύψος 61 μέτρα.

Την επόμενη μέρα και αφού ο Δημήτρης φεύγει για τη δουλειά, ξεκινάμε την εξερεύνηση της πόλης, περνώντας αρχικά από τα μέρη, που είδαμε την προηγούμενη και διασχίζοντας τους ήσυχους δρόμους της πόλης, με τα όμορφα κτήρια και τα φαρδιά πεζοδρόμια, φτάνουμε στο Eugenstaffel τα σκλιά του Ευγένιου. Τα ανεβαίνουμε, φυσικά για να βρεθούμε σε ένα εντυπωσιακό συντριβάνι στην κορυφή, το Galatea (Γαλάτεια). Η φιγούρα της Γαλάτειας, δωρεά της βασίλισσας Όλγας το 1890, αντιπροσωπεύει μια νύμφη από την ελληνική μυθολογία. Εδώ βρίσκεται και η πλατεία Eugensplatz.

Αφού απολαμβάνουμε τη θέα της πόλης, συνεχίζουμε για να επισκεφτούμε το πάρκο Schlossgarten. Ένα πολύ όμορφο πάρκο, αρκετά μεγάλο και στο κέντρο της πόλης. Η λιμνούλα που έχει στο εσωτερικό του, δίνει έναν διαφορετικό τόνο στο τοπίο, ενώ η υπαίθρια σκακιέρα, συντελεί στην αίσθηση ηρεμίας και χαλάρωσης. Ιδανικός χώρος για άθληση, περίπατο και παιχνίδι για τα μικρά παιδιά. Εδώ βλέπουμε και το ερείπιο μιας παλιάς βίλας, Lusthausruine im Schlossgarten, ουσιαστικά μια αίθουσα φεστιβάλ που χτίστηκε μεταξύ 1584 και 1593, από τον δούκα Λουδοβίκο της Σουηβίας και καταστράφηκε από φωτιά το 1902.

Η βόλτα μας είναι ενδιαφέρουσα και εντοπίζουμε διάφορα ιδιαίτερα και εντυπωσιακά στοιχεία στην πορεία μας. Περίεργα αγάλματα, μεταλλικές μακέτες της πόλης, γκράφιτι, πράσινα κτήρια (κυριολεκτικά), ιδιαίτερες βρύσες νερού, space παιδικές χαρές, περίτεχνες διακοσμήσεις σπιτιών, μαραγκούδικα, πιο καθαρά και από φαρμακεία, συμπαθητικές μπυραρίες και ήσυχα στενά δρομάκια.

Ιδιαίτερες λεπτομέρειες μιας ζωντανής πόλης!

Το απόγευμα, ο δρόμος μας πάει πιο μακριά και φτάνουμε στην πλατεία Feuerseeplatz (Λίμνη της Φωτιάς), με τη λιμνούλα και τα σκαλιά, όπου ο κόσμος ξεκουράζεται και απολαμβάνει το δειλινό. Στο κέντρο της λίμνης βρίσκεται η γνωστή εκκλησία Johanneskirche, μια γοτθική εκκλησία της αναγέννησης που χτίστηκε το 1860 – 1870. Καταστράφηκε σχεδόν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ανακατασκευάστηκε μετά τον πόλεμο σε ένα μείγμα γοτθικού και μοντερνιστικού στυλ. Από τα ανοιχτά παράθυρα, ακούμε μουσική από εκκλησιαστικό όργανο και έγχορδα και σκεφτόμαστε, ότι ίσως έχουν κάποια εκδήλωση, αλλά δυστυχώς οι πόρτες είναι κλειστές.

Ένα πολύ όμορφο σημείο για βόλτα και χαλάρωση, με μια εκκλησία, που προκαλεί δέος!

Στην επιστροφή πίνουμε τις μπύρες μας, σε ένα δημοτικό περίπτερο, που έχει τα κλασικά ξύλινα τραπέζια της μπυραρίας, απλωμένα στην πλατεία και επιστρέφουμε, περνώντας από το άγαλμα Denkpartner, του von Hans – Jrg Limbach, γλύπτη που έζησε 1928 – 1990.

“Ο σκεπτόμενος άνθρωπος” του Hans – Jrg Limbach και μια χαριτωμένη λεπτομέρεια σε κτήριο!

Η επόμενη μέρα είναι για όλη την οικογένεια, αφού είναι Σάββατο και ξεκινάμε με μια βόλτα στο εντυπωσιακό πάρκο Höhenpark Killesberg. Πανέμορφα λουλούδια, χαριτωμένες τεχνητές λιμνούλες, τραινάκι με σιδηροδρομικό σταθμό, μίνι λούνα παρκ, καφετέριες και στο αποκορύφωμα, ο αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος Πύργος Killesbergturm, από στριμμένα καλώδια, που σχεδιάστηκε από τον δομικό μηχανικό Jörg Schlaich. Η βραβευμένη κατασκευή σε σχήμα κώνου άνοιξε το 2000. Δύο σετ σκάλες διπλής έλικας οδηγούν σε τέσσερις πλατφόρμες ύψους 8, 16, 24 και 31 μέτρων. Μόλις φτάνουμε στην κορυφή, μας μαγεύει η υπέροχη θέα στην πόλη και την κοιλάδα Neckar. Ο πύργος είναι ασφαλής ακόμα κι αν, όταν φυσάει, ταλαντεύεται αισθητά.

Το πάρκο είναι τεράστιο και ιδιαίτερα εντυπωσιακό! Ειδικά η θέα από τον συρμάτινο πύργο, είναι εξαιρετική!

Αφήνουμε το πάρκο, αφού απολαύσουμε τη θέα, το πράσινο και ένα καφεδάκι και κατηφορίζουμε προς το Weissenhof Estate, μια πρωτοποριακή κατοικία, του διάσημου αρχιτέκτονα Le Corbusier , που χτίστηκε το 1927, για μια έκθεση. Εδώ βρίσκεται και το Μουσείο Weissenhof στο σπίτι του γνωστού αρχιτέκτονα. Δεκαεπτά έργα του συμπεριλήφθηκαν στον κατάλογο των τόπων μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και ένα από αυτά βρίσκεται εδώ.

Από εκεί επιστρέφουμε στο κέντρο, για φαγητό στο εστιατόριο της Markthalle, όπου δοκιμάζουμε παραδοσιακά φαγητά όπως τα Maultaschen, ένα είδος ζυμαρικών γεμιστά με σπανάκι, λάχανο τουρσί, φρυγανιά και μερικές φορές κιμά. Εμείς πήραμε αυτά με το σπανάκι. Φάγαμε επίσης Spätzle, στριφτά μακαρονάκια με κρεμμύδια και κρουτόν, σνίτσελ με σάλτσα μανιταριών, σαλάτα ξινολάχανου Sauerkraut και φυσικά, τα συνοδέψαμε όλα αυτά με τοπικές μπύρες. Ο λογαριασμός για τρία άτομα ήταν περίπου 70 ευρώ.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας, με το μετρό αυτή τη φορά και φτάσαμε στην περιοχή Heslach, όπου υπάρχει ένα παραδοσιακό τελεφερίκ, το Standseilbahn, που ανεβαίνει στην πλαγιά ενός από τους λόφους της πόλης. Από τον σταθμό του U-Bahn Südheimer Platz μέχρι το νεκροταφείο Degerloch της Στουτγάρδης, η σιδηροδρομική γραμμή αποτελεί μέρος του δικτύου δημόσιων συγκοινωνιών και προστατεύεται ως ιστορική κληρονομιά.

Τα βαγόνια είναι πρωτότυπα, κατασκευασμένα από σκούρο ξύλο τικ, αν και το ένα έχει επισκευαστεί, μετά από χτύπημα από δέντρο το 1999. Το τελεφερίκ λειτούργησε πρώτη φορά το 1929 και ήταν το πρώτο ημιαυτόματο τελεφερίκ στην Ευρώπη. Η διαδρομή μέχρι την κορυφή διαρκεί τέσσερα λεπτά και οδηγεί σε ένα νεκροταφείο φωλιασμένο στο δάσος. Ο πάνω σταθμός είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης για μια βόλτα στο δάσος. Ισχύει το εισιτήριο που βγάζουμε για όλα τα μέσα μεταφοράς.

Αφού απολαμβάνουμε τη βόλτα στο δάσος, με την απόλυτη ησυχία, επιστρέφουμε, αυτή τη φορά στην πλατεία Marienplatz, μια πολύβουη και ζωηρή πλατεία, όπου βλέπουμε ένα τραμ με ρυμουλκό για ποδήλατα! Εντυπωσιαστήκαμε!

Το τραμ, μία τοπική ζυθοποιΐα και εικόνες της πόλης, καθώς κατηφορίζουμε προς το κέντρο. Κάπου εδώ μας έπιασε και μια βροχούλα!

Η επόμενη μέρα περιλαμβάνει μίνι εκδρομή σε μία κοντινή πόλη της Στουτγκάρδης, το Έσλινγκεν (Esslingen am Neckar).

Φαγητό σε τούρκικο φαστ φουντ, ένα ντονέρ, ένα λαχματζούν (τα μεγέθη ήταν τεράστια) και μια κόκα κόλα 17 ευρώ.

Συνεχίζεται…