Πράγα-Πίλσεν (μέρος 1o)

Ένα ανέλπιστο ταξίδι, στην καρδιά του χειμώνα, μόνο οι δυο μας. Ο πραγματικός προορισμός ήταν η Βιέννη, αλλά αποφασίσαμε να πάμε κόντρα στα δεδομένα και να ταξιδέψουμε οδικώς μέχρι την Πράγα.

Το λεωφορείο από τη Βιέννη (το Έρντμπεργκ, ουσιαστικά, ένα προάστιο της πόλης) έκανε 4 ώρες και 13,5 ευρώ (η τιμή με επιστροφή).

Είχαμε την ευκαιρία να δούμε την εξοχή της Αυστρίας λιγότερο και της Τσεχίας, περισσότερο. Απέραντα λιβάδια, ψηλά δέντρα και μια τεράστια λίμνη, που κοβόταν στα δύο από το δρόμο που διασχίσαμε, ήταν αυτά που απολαύσαμε στη διαδρομή. Τα λίγα χωριά που περάσαμε είχαν μια εντυπωσιακή ηρεμία και απλότητα, καθώς τόσο αυτά, όσο και οι πόλεις που επισκεφτήκαμε, έχουν μια αρχιτεκτονική αρμονία.

Τα σύνορα ήταν ανοιχτά και παρόλο που περάσαμε έναν συνοριακό σταθμό (απομεινάρι της εποχής του ανατολικού μπλοκ), το λεωφορείο δεν σταμάτησε καν.

Και φτάσαμε στην Πράγα. Ο δρόμος από το σταθμό των λεωφορείων μέχρι το ξενοδοχείο ήταν σύντομος και αποφασίσαμε να περπατήσουμε. Έτσι είχαμε την ευκαιρία να δούμε την μετάβαση, από το σύγχρονο στο παλιό.

Το εξωτερικό μέρος της πόλης, που είδαμε μπαίνοντας, δίνει την εικόνα μιας σύγχρονης μεγαλούπολης. Ογκώδη κτήρια, μοντέρνας αρχιτεκτονικής, όπου κυριαρχεί το γυαλί και μέταλλο, μεγάλα εμπορικά πάρκα και ουρανοξύστες σου δημιουργούν την αίσθηση του πλούτου και της ανάπτυξης.

Μπαίνοντας στην παλιά πόλη (ο οποία επίσης, χωρίζεται σε νέα και παλιά), νομίζαμε ότι ταξιδέψαμε, όχι μόνο στο παρελθόν, αλλά και στον κόσμο των παραμυθιών. Τα πλακόστρωτα και το τραμ, σε ταξιδεύουν στην εποχή του μεσοπολέμου και η γοτθική αρχιτεκτονική στο μεσαίωνα. Το βλέμμα σου περιφέρεται ασταμάτητα και το ενδιαφέρον κεντρίζεται περισσότερο σε κάθε βήμα που κάνεις.

 Η Πράγα που αποκαλείται επίσης «η χρυσή πόλη» και «μητέρα των πόλεων», από το 1992, ανήκει (εύλογα) στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO (το ιστορικό της κέντρο). Μεσαιωνικά στενά, παραμυθένια κάστρα, εντυπωσιακή αρχιτεκτονική και απίστευτη φυσική ομορφιά, είναι τα στοιχεία που της έδωσαν αυτούς τους τίτλους.

Κάποια σημεία της, σε κάνουν να νιώθεις πραγματικά ότι βρίσκεσαι στο χθες. Παρόλο που οι ρυθμοί είναι αυτοί, μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής πόλης και οι τουρίστες, αρκετοί, κανένα σημείο, δεν χάνει κάτι από την ομορφιά του.

Το πρώτο από τα αξιοθέατα που είδαμε (από το πρώτο βράδυ που βρεθήκαμε εκεί, αλλά και την άλλη μέρα που ξεκίνησε η τουριστική μας βόλτα), ήταν η πύλη της πυρίτιδας, ένα από τα παλαιοτέρα και ομορφότερα κτίσματα της Πράγας, γοτθικού ρυθμού, που δημιουργεί μία μεγαλοπρεπή είσοδο στην Παλιά Πόλη. Σημείο εκκίνησης της βασιλικής οδού, αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως μπαρουταποθήκη, εξ ου και το όνομά της.

Το Δημαρχείο της Πράγας, που στεγάζεται στα παλιά ανάκτορα και είναι η έδρα της Συμφωνικής Ορχήστρας της Πράγας, βρίσκεται πολύ κοντά. Η χλιδή που το χαρακτηρίζει, είναι ενδεικτική της πόλης. Όλη η πόλη σου αφήνει την αίσθηση του πλούτου και της χλιδής.

Η Εβραϊκή συνοικία, είναι από τις ομορφότερες περιοχές της πόλης (αν και κάθε κομμάτι που βλέπεις θεωρείς ότι είναι το ομορφότερο, μέχρι να δεις το επόμενο). Η μεσαιωνική εκκλησία της Bethlehem, καθώς και η Παλιά Νέα Συναγωγή, που είναι η αρχαιότερη συναγωγή της Ευρώπης, που βρίσκεται ακόμη σε λειτουργία, σε εντυπωσιάζουν.

Η βόλτα στην πόλη ήταν συναρπαστική. Τα χρώματα των κτηρίων, ο όγκος τους αλλά και οι πλακόστρωτοι δρόμοι, προκαλούν το ενδιαφέρον σου. Όλα είναι τόσο όμορφα τακτοποιημένα και νιώθεις την άνεση του χώρου, ακόμα κι εκεί που τα σπίτια είναι κολλητά και πολύ ψηλά.

Η ιστορική πλατεία Wenceslas, έχει ένα παράξενο μακρόστενο σχήμα, που την κάνει να μοιάζει περισσότερο με μια φαρδιά νησίδα στη μέση μιας λεωφόρου. Στην κορυφή της βρίσκεται το άγαλμα του Αγίου Βέντσεσλας, ηγεμόνα της Βοημείας και προστάτη της πόλης, μία αναμνηστική πλακέτα για τα θύματα του κομμουνιστικού καθεστώτος, πολλά μαγαζιά για φαγητό και ποτό και εντυπωσιακά μπαρόκ κτήρια σε διάφορα χρώματα. Ακριβώς πίσω από το άγαλμα, βρίσκεται το δημαρχείο.

Μπαίνοντας στην παλιά πόλη, νιώθεις σαν ήρωας παραμυθιού. Η πλατεία του παλιού δημαρχείου με το αστρονομικό ρολόι, το μεγαλύτερο αξιοθέατο της περιοχής, σε ταξιδεύουν σε άλλη εποχή. Παρόλο που συνήθως έχει πολύ κόσμο, ειδικά στο ακριβώς κάθε ώρας, που μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει την παρέλαση των αποστόλων, αξίζει και με το παραπάνω την υπομονή.

Όπως λέει και τ όνομά του, δεν είναι ένα απλό ρολόι, αλλά ένας σύνθετος μηχανισμός που δείχνει μεν την ώρα, απεικονίζει όμως επίσης τη θέση του ήλιου και της σελήνης, το ζωδιακό κύκλο και την παλιά τσεχική κλίμακα της ώρας σύμφωνα με τη δύση και την ανατολή του ήλιου. Χαριτωμένη λεπτομέρεια, ο μικρός σκελετός που χτυπάει το καμπανάκι, στο πλάι του ρολογιού.

Μετά από τη θεαματική αλλαγή της ώρας, μια επίσκεψη στον πύργο του ρολογιού και στο παλιό δημαρχείο, είναι επιβεβλημένη. Ανεβαίνεις με το sci-fi, το εντυπωσιακό ασανσέρ, για να απολαύσεις την πανοραμική θέα της πόλης και κατεβαίνεις από τα σκαλιά, για να δεις τους πρωταγωνιστές του ρολογιού (τους ξύλινους αποστόλους) και από κοντά!

Η θέα της πόλης από ψηλά, σου κόβει την ανάσα. Οι κεραμοσκεπές των σπιτιών, οι πύργοι, πυργίσκοι και θόλοι της ποικιλόμορφης αρχιτεκτονικής και τα καμπαναριά των εκκλησιών (είναι η πόλη με τα 100 καμπαναριά), η πλατεία με τον κόσμο να περιφέρεται, αλλά και ο ορίζοντας στο βάθος, δημιουργούν μια υπέροχη εικόνα.

Το παλιό δημαρχείο απαρτίζεται από 5 κτήρια που σχηματίζουν ένα χαριτωμένο, αλλά ανομοιογενές σύνολο. Κάποιες αίθουσες χρησιμοποιούνται και σήμερα, σε εξαιρετικές περιπτώσεις.

Η παλαιότερη γέφυρα της πόλης, η Γέφυρα του Καρόλου, που ονομάστηκε έτσι το 1870 -πριν λεγόταν πέτρινη γέφυρα- και ξεκίνησε να χτίζεται το 1357 (ολοκληρώθηκε το 1402). Κατά μήκος της στέκονται 30 αγάλματα αγίων, με πιο «διάσημο» αυτό του Αγίου Ιωάννη του Nepomuk. Αν το αγγίξετε, σας… εγγυάται την επόμενη επίσκεψή σας στην Πράγα.

Η γέφυρα είναι από τα μεγαλύτερα αξιοθέατα της πόλης και φυσικά είναι διαρκώς γεμάτη τουρίστες, αλλά και ντόπιους που κάνουν τη βόλτα τους. Εκεί μπορεί κάποιος να βρει πλανόδιους πωλητές, που πουλάνε κυρίως κοσμήματα και γκραβούρες που ζωγραφίζουν εκείνη τη στιγμή.

Εμείς είχαμε την ευκαιρία να τη βρούμε σχετικά άδεια, γιατί πήγαμε πολύ νωρίς το πρωί.

Το Κάστρο της Πράγας είναι το κατεξοχήν σύμβολο του Τσέχικου κράτους για περισσότερο από μια χιλιετία. Μόνο η έκταση του συγκροτήματος αρκεί να σε εντυπωσιάσει, περιλαμβάνοντας τρεις αυλές, οχυρώσεις, ιστορικά παλάτια, γραφεία, εκκλησίες, τείχη, κήπους και γραφικά μέρη, όπως το φημισμένο Χρυσό σοκάκι . Είναι μια μικρή πόλη. Δεδομένου του αρχιτεκτονικού πλούτου, είναι αδύνατον να δεις τα πάντα μέσα σε μια μέρα.. Είναι πολύ όμορφο μέρος για να κάνεις τη βόλτα σου.

Είναι σε λόφο και φτάνεις εκεί περνώντας τη γέφυρα του Καρόλου και ανηφορίζοντας στο γραφικό δρόμο. Βρίσκεται σε περιφραγμένο χώρο και φυσικά στην πύλη εισόδου έχει έλεγχο, όπως στο αεροδρόμιο.

Εδώ βρίσκεται και ο καθεδρικός ναός του Αγίου Βίτου, που αποτελεί εθνικό μνημείο της Τσεχίας και στο εσωτερικό του φυλάσσονται τα κοσμήματα του στέμματος και βρίσκονται οι τάφοι αρκετών βασιλιάδων της χώρας.

Μετά τη βόλτα κάναμε ένα διάλειμμα για καφέ σε ένα πολύ όμορφο μαγαζί, απ όπου να απολαύσαμε τη θέα της πόλης στο σούρουπο.

Γενικά η Πράγα δίνει την εντύπωση της πλούσιας πόλης, με ωραία και περιποιημένα μαγαζιά και είναι πολύ καθαρή. Τα κτήρια είναι όλα καλοσυντηρημένα και όμορφα βαμμένα και οι δρόμοι είναι πεντακάθαροι. Εντυπωσιακές είναι οι αυλές των σπιτιών, που βρίσκονται στο εσωτερικό των κτηρίων.

Το δυνατό τους σημείο είναι φυσικά οι μπύρες, όπου τα περισσότερα εστιατόρια-μπαρ, έχουν δικής τους παραγωγής, ή την διάσημη urquell. Αλλά και το φαγητό τους είναι πολύ απολαυστικό, με κορυφαίο το γκούλας, σε σούπα ή σε μαγειρευτό. Η αλήθεια είναι ότι η Πράγα είναι από τις πόλεις της Ευρώπης, που απολαύσαμε το φαγητό.

Γενικά οι τιμές τους στο φαγητό και στο ποτό ήταν εξαιρετικές (πολύ καλό φαγητό για δυο άτομα και αρκετή μπύρα, σε εστιατόρια, δεν στοίχιζε πάνω από 20-25 ευρώ) και στα υπόλοιπα ήταν σαν την Ελλάδα.

Εντύπωση μας έκανε που σε κάποιο σημείο που υπήρχαν αρκετά μπαρ, υπήρχε πινακίδα που έλεγε ότι απαγορεύεται να κρατάς το ποτό σου στο δρόμο (όπου βγαίνουν για να καπνίζουν), γιατί είναι κατοικημένη περιοχή και δεν είναι ωραία εικόνα.

Η Πράγα ανήκει στην περιφέρεια της Βοημίας και όπως καταλαβαίνετε, τα αντικείμενα από φυσητό γυαλί σε διάφορα χρώματα και σχέδια, πωλούνται παντού. Οι τιμές είναι ανάλογες της ποιότητας.

Εντυπωσιακά ήταν επίσης τα γλυπτά και τα έργα τέχνης που βρίσκονταν διάσπαρτα στην πόλη. Εκτός από τις πλατείες, συναντήσαμε σε πεζοδρόμια, να κρέμονται από κτήρια ή να σε προσκαλούν να καθίσεις.

Στο δρόμο μας συναντήσαμε και διάφορα περίεργα αυτοκίνητα, από ένα φορτηγάκι δεκαετίας του 50 της coca cola μέχρι ένα μίνι σε λεοπάρ απόχρωση που ήταν διαφημιστικό. Υπήρχαν όμως εντυπωσιακές σε μέγεθος λιμουζίνες καθώς και συλλεκτικά της δεκαετίας του 1920, τα οποία νοικιάζονταν για βόλτα, από 100 ευρώ την ώρα.

Είχαμε όμως και γνωριμίες. Εκτός από έναν ευγενέστατο νεαρό που μας σέρβιρε σε ένα εστιατόριο και μας έμαθε, πως λέμε “στην υγειά σου” και “ευχαριστώ” στα τσέχικα, γνωρίσαμε και έναν πωλητή σουβενίρ, ο οποίος γάζωνε σε ραπτομηχανή, οποιοδήποτε όνομα σε ποδιές κουζίνας, πετσέτες ή παιδικές σαλιάρες. Αφού λοιπόν μας έπιασε την κουβέντα, από που είμαστε κλπ, γάζωσε σε μια στιγμή το όνομά μου σε ένα χαρτί, στα ελληνικά, χωρίς να του το γράψω εγώ κάπου, γι αυτό όπως βλέπετε στη φωτογραφία έχει μια μικρή παράλλαξη.

Η Πράγα είναι επίσης η πατρίδα του Φράντς Κάφκα και παρόλο που έγραψε όλα του τα βιβλία στα γερμανικά, ήταν παιδί της τσέχικης πρωτεύουσας. Ο ίδιος έλεγε ότι “αυτός ο στενός κύκλος, περικλείει όλη μου τη ζωή”, αναφερόμενος στη γειτονιά του στην παλιά πόλη. Υπάρχει μουσείο Κάφκα, αλλά νομίζω πως η περιπλάνηση στην πόλη, ιδιαίτερα στα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης και στην εβραϊκή συνοικία, θα σας φέρει σίγουρα στο μυαλό κάποιες από τις περιγραφές των βιβλίων του.

Συνεχίζεται…