Ιούνιος 2024
Η επίσκεψη στο Μόναχο ήταν τελείως παρορμητική. Βρισκόμουν στη Στουτγάρδη, για να δω το γιο μου, που ζει εκεί πια και το Σάββατο, που δεν δούλευε, αποφασίσαμε να κάνουμε μια εκδρομή. Καταλήξαμε στο Μόναχο, καθώς είχε ένα γρήγορο τραίνο, που έφευγε σχετικά σύντομα και δυο ώρες μετά βρεθήκαμε στη γνωστή γερμανική πόλη.
Το Μόναχο είναι η πρωτεύουσα της Βαυαρίας, ενός από τα 16 ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας. Είναι χτισμένο στις όχθες του ποταμού Ίζαρ, είναι πολύ δημοφιλής προορισμός της χώρας, λόγω και του Φεστιβάλ Μπύρας, που γίνεται κάθε Οκτώβριο (Oktoberfest) και μεγάλο εμπορικό κέντρο. Είναι μια ιστορική πόλη με πανέμορφη αρχιτεκτονική, μουσεία και έντονη νυχτερινή ζωή.
Βγαίνοντας από το σταθμό του τραίνου, η εικόνα είναι λίγο, πολύ γνωστή. Καφετέριες και εστιατόρια, λεωφορεία και μετρό και μαγαζιά με σουβενίρ. Προχωρώντας προς το ιστορικό κέντρο, το σκηνικό αλλάζει και γίνεται πιο ατμοσφαιρικό.
Περνάμε την πλατεία Stachus, με το εντυπωσιακό συντριβάνι, όπου λόγω ζέστης, ο κόσμος πλατσουρίζει και περνάμε την επιβλητική πύλη του 14ου αι. Karlstor. Από εκεί, ένας τεράστιος πεζόδρομος (Neuhauser Str.) ανοίγεται μπροστά μας. Εκκλησίες, παραδοσιακά κτήρια, αλλά και εμπορικά καταστήματα, όπως και εστιατόρια και καφέ, βρίσκονται δεξιά και αριστερά και δέντρα, που προσφέρουν πολύτιμη σκιά.
Πρώτα συναντάμε την εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ St. (Michael München), αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, που χτίστηκε το 1597.
Καθώς φτάνουμε στην πλατεία της Παναγίας (Marienplatz), βλέπουμε μπροστά μας την εκκλησία του Αγίου Πέτρου, το παλιό και το νέο δημαρχείο και το μουσείο παιχνιδιών.
Η μεσαιωνική πλατεία Marienplatz αποτελεί το κέντρο και την «καρδιά» αυτής της γερμανικής πόλης. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα ήταν το κέντρο του εμπορίου, η αγορά της πόλης. Ήταν όμως και χώρος συγκέντρωσης, εκδηλώσεων και γιορτών. Το όνομά της το πήρε από τη “στήλη της Παναγίας” (Mariensäule), που ανεγέρθηκε εκεί το 1638 σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για το τέλος της σουηδικής κατοχής.
Η εκκλησία του Αγίου Πέτρου ((Peterskirche), είναι μία ρωμαιοκαθολική εκκλησία και αποτελεί την πιο παλιά καταγεγραμμένη ενοριακή εκκλησία στο Μόναχο, για αυτό και ονομάζεται και Alter Peter (παλιός Πέτρος). Αρχικά είχε χτιστεί σε βαυαρικό ρωμανικό στυλ, αλλά στην πορεία, άλλαξε σε γοτθικό. Διαθέτει ένα αναγεννησιακό καμπαναριό που φτάνει σε ύψος τα 91 μέτρα. Η είσοδος στο ναό είναι δωρεάν αλλά με ένα μικρό εισιτήριο μπορεί κάποιος να ανέβει στο καμπαναριό και να θαυμάσει τη θέα σε όλη την πόλη.
Εμείς μπαίνουμε σε ένα χώρο, που χρησιμοποιείται για εκθέσεις και εκδηλώσεις και απολαμβάνουμε ένα installation, με τη μετατροπή της θέσης των αστερισμών, σε μουσική. Στο χώρο, υπάρχουν μαξιλάρες, όπου μπορεί να ξαπλώσει κάποιος και να απολαύσει τη μουσική, που παράγεται, από μία περίτεχνη κατασκευή.
Το Νέο Δημαρχείο (Neues Rathaus) είναι ένα μεγαλειώδες κτίριο, με νεο-γοτθικές αναφορές. Περίπου στο μέσον του κτηρίου βρίσκεται ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του Μονάχου, το μελωδικό, πανέμορφο ρολόι γνωστό με την ονομασία Glockenspiel. Ένα κουκλίστικο γλυπτό με παραδοσιακό χαρακτήρα το οποίο απεικονίζει τις φιγούρες Γερμανών βαρελάδων, οι οποίες ζωντανεύουν και αρχίζουν να περιστρέφονται τρεις φορές κάθε μέρα.
Σήμερα φιλοξενεί το γραφείο του Δημάρχου της πόλης. Μπορεί κάποιος να ανεβεί πάνω και να απολαύσει την υπέροχη θέα στην πόλη, από το παρατηρητήριό του.
Στην πλατεία βλέπουμε ακόμα το σιντριβάνι Fischbrunnen, ένα πολυφωτογραφημένο και εμβληματικό αξιοθέατο της πόλης που χρονολογείται από τον Μεσαίωνα.
Τέλος, το Παλιό Δημαρχείο, χτισμένο σε κλασικό γερμανικό στιλ από το 1470. Ο Πύργος με το ρολόι που ορθώνεται πάνω από την παλιά πύλη κατασκευάστηκε το 1975. Στην πίσω πλευρά του κτιρίου υπάρχει ένα γλυπτό της Ιουλιέτας, δωρεά από την πόλη της Βερόνας. Σήμερα στο Παλιό Δημαρχείο στεγάζεται το Μουσείο Παιχνιδιών (Spielzeugmuseum).
Περπατώντας στην ομολογουμένως ιδιαίτερα ζεστή πόλη, φτάνουμε σε μια πλατεία, με συντριβάνι, όπου δροσίζονται οι περαστικοί. Απέναντι βρίσκεται ο Καθεδρικός Ναός (Frauenkirche, ονομάζεται και Münchner Dom), που είναι αφιερωμένος στην Παναγία. Είναι το ορόσημο της πόλης και είναι κατασκευασμένη σε γοτθικό στυλ. Χτίστηκε τον 15ο αι. και βομβαρδίστηκε το 1945.Έχει δύο πύργους που ξεχωρίζουν από όλη την πόλη και είναι τα ψηλότερα κτίσματα στο Μόναχο (έχουν ύψος 98 μ.). Αποτελεί την έδρα της Αρχιεπισκοπής του Μονάχου και ένα από τα πιο γνωστά και πολυφωτογραφημένα αξιοθέατα της Βαυαρίας.
Από εκεί, περνάμε μπροστά από την όπερα Nationaltheater, που χτίστηκε το 1653 και το εντυπωσιακό παλάτι Residenz, που αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο για την Ευρώπη, πιθανόν και για ολόκληρο τον κόσμο. Είναι ένα σύμπλεγμα κτηρίων που έχει στεγάσει σημαντικούς τομείς της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της πόλης.
Το αχανές παλάτι, κατασκευάστηκε το 1385, ως κάστρο στη βόρεια πλευρά του Μονάχου, και από τότε έχει δεχθεί σημαντικές αρχιτεκτονικές τροποποιήσεις και επεκτάσεις μέσα στο πέρασμα των χρόνων, ιδίως από τον 16ο αιώνα και μετά. Καταφέραμε να επισκεφτούμε μόνο τους κήπους, αλλά είπαμε, πήγαμε μια ημερήσια εκδρομή στην πόλη.
Έτσι φτάνουμε στον Αγγλικό Κήπο (Englische Garten), που βρίσκεται στο κέντρο του Μονάχου, πλάι στο ποτάμι Ίζαρ. Είναι ένα τεράστιο δημόσιο πάρκο και μάλιστα αποτελεί ένα από τα πρώτα ευρωπαϊκά πάρκα και ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Ο Κινεζικός Πύργος Chinesischer Turm, ένα ξύλινο κτίριο 25 μέτρων, μας εντυπωσίασε, καθώς φιλοξενούσε μια ορχήστρα, που έπαιζε κλασική μουσική, όσο πίναμε τη μπύρα μας (είπαμε, είμαστε στο Μόναχο), καθώς και ο Μόνοπτερος, ένας στρογγυλός ναός που αναστηλώθηκε πρόσφατα (2016).
Αυτό όμως, που πραγματικά μας εξέπληξε ήταν η ηλιοθεραπεία σε καταπράσινες εκτάσεις γκαζόν, το «θαλάσσιο» ποδήλατο στη λίμνη Kleinhesseloher See και το σερφ στον παραπόταμο Eisbach.
Από εκεί παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής, με την υπόσχεση να επισκεφθούμε ξανά την πόλη και να τη γνωρίσουμε καλύτερα.
