Από τα αρχαία χρόνια η περιοχή του Λαυρίου αποτελεί πηγή εσόδων για το ελληνικό κράτος, με την εξόρυξη μεταλλεύματος. Με τον άργυρο του Λαυρίου και τους φόρους των συμμάχων ο Περικλής κατασκεύασε τα αθάνατα μνημεία του χρυσού αιώνα. Μετά οι εργασίες σταματούν για αιώνες.
Την εκμετάλλευση των ορυχείων, ξεκινά πάλι ο ιταλός Σερπιέρι το 1867 με τη δημιουργία μιας βιομηχανικής μονάδας και εργατούπολης, που απασχολούσε 1200 εργάτες, μέγεθος τεράστιο για την τότε εποχή. Δυο χρόνια αργότερα έρχεται σε σύγκρουση με την ελληνική πραγματικότητα, δημιουργώντας το Λαυρεωτικό ζήτημα, που αποτέλεσε την αιτία για το πρώτο οικονομικό κραχ, στη σύγχρονη πορεία του ελληνικού κράτους.
Μετά από μια πορεία γεμάτη σκαμπανεβάσματα, λόγω πολέμων, πολιτικών και οικονομικών χειρισμών και αποβιομηχάνισης της Ελλάδας, το 1980 διέκοψε τη λειτουργία του.
Το χάος είναι ένα σπάνιο μνημείο της φύσης και απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από την Αθήνα. Βρίσκεται στην περιοχή της Καμάριζας, πολύ κοντά στο Λαύριο. Το βάθος του φτάνει τα 55 μέτρα και η διάμετρός του τα 120 μέτρα. Tο Χάος έχει σχήμα καρδιάς…
Πρόκειται για ένα βύθισμα που δημιουργήθηκε με την κατάπτωση της οροφής ενός μεγάλου σπηλαίου, καθώς στην περιοχή βρίσκονται πολλές υπόγειες στοές και τούνελ. Στην αρχαιότητα, όλη η κοιλάδα, ήταν ένα εργοτάξιο με εργαστήρια, κατοικίες, ιερά και δεξαμενές νερού.
Η διαδρομή είναι εντυπωσιακή, στο λόφο, μέσα στα δέντρα. Φτάνοντας στην τοποθεσία, υπάρχει χώρος αναψυχής, με τραπέζια και πηγές. Πολλοί σύλλογοι αναρρίχησης κάνουν διάφορες δράσεις στο σημείο. Δυστυχώς τα δέντρα στη μια μεριά του χείλους είναι καμμένα.
Συνεχίζοντας το δρόμο από τον οποίο ανεβήκαμε οδηγούμαστε σε ένα μαντρί και στη συνέχεια σε κάποια ερειπωμένα κτίσματα.
Όλη η περιοχή είναι πολύ όμορφη και προσφέρεται για ηρεμία και χαλάρωση.