Όπως λέγαμε λοιπόν, στο προηγούμενο άρθρο, η μαγειρική ήταν από τις αγαπημένες μας ασχολίες κατά την περίοδο της καραντίνας.
Δοκιμάσαμε φαγητά που είχαμε γευτεί σε χώρες που επισκεφθήκαμε στο παρελθόν, όπως σούπα γκούλας σε καρβέλι μαύρου ψωμιού (χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, έγινε τέλειο), κότσι σε κόκκινη μπύρα, τα ραβιόλια και το πανετόνε (το φάγαμε πριν καν βγάλουμε φωτογραφία), παέγια, ριζότα σε διάφορες εκδοχές, πρέτσελ, κρουασάν κ.α. Συνταγές για όλα όσα φτιάξαμε, θα πάρετε στα επόμενα άρθρα.
Παράλληλα, εκμεταλλευτήκαμε το δικαίωμα στη σωματική άσκηση εκτός σπιτιού, το οποίο, εκτός από τη σωματική μας υγεία, βοηθούσε πολύ και στην ψυχική και πήραμε του δρόμους. Κάναμε μεγάλους περιπάτους, αρκετών χιλιομέτρων σε κοντινές περιοχές, ή πεζοπορία στα μονοπάτια του βουνού. Σε μία απ αυτές τις περιπλανήσεις, κάναμε μια διαδρομή που έκανα πολλές φορές σαν παιδί, με τον πατέρα μου και την αδελφή μου στον Υμηττό. Φτάσαμε στη μονή Ταξιαρχών, Αστερίου, στο Αστέρι, όπως το λέγαμε τότε.
Στη δεύτερη καραντίνα, ανακαλύψαμε κι άλλα μονοπάτια αλλά και σημεία των γύρω περιοχών, που δε γνωρίζαμε. Ένα απ αυτά είναι και το πάρκο της ρεματιάς Χαλανδρίου. Ένας υπέροχος χώρος πράσινου, δυο βήματα από το κέντρο της πόλης. Μας θύμισε εκδρομές σε ορεινά μέρη με ποτάμι. Το ρέμα είχε λίγο νερό, γιατί ο χειμώνας ως τώρα είναι πολύ ελαφρύς, κάποιες μέρες του μάλιστα μοιάζουν μάλλον με ανοιξιάτικες, αλλά τα πεσμένα φύλλα από τις λεύκες και τους ευκαλύπτους, η γέφυρα και οι πεσμένοι κορμοί, σου δημιουργούσαν την εντύπωση, ότι βρίσκεσαι σε βουνό ή σε κάποιο επαρχιακό χωριό, που το διασχίζει ποτάμι.
Ανακαλύψαμε υπέροχα μονοπάτια στου Παπάγου, που δεν τα είχαμε προσέξει ποτέ και όταν οι περίπατοί μας διευρύνθηκαν σε λίγο πιο μακρινές περιοχές, όπως τα Βριλήσσια βρεθήκαμε μπροστά σε μικρούς παραδείσους, που η φύση έχει δημιουργήσει και οι άνθρωποι έχουν αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Παράλληλα ασχολούμασταν με τις δραστηριότητες που αφορούσαν στις γιορτές.
Βάψαμε αυγά πασχαλινά με αφρό ξυρίσματος και χρώματα ζαχαροπλαστικής και τα κάναμε πιο καλλιτεχνικά (φοβερή πρόταση φίλης μου). Έμοιαζαν περισσότερο με έργα τέχνης και λυπόμασταν να τα σπάσουμε.
Φτιάξαμε κλασικά τη μαγειρίτσα, παρόλο που δε μπορούσαμε να τη μοιραστούμε με κανέναν, γιατί απαγορευόταν η συνάθροιση σε σπίτια για το Πάσχα, όπως απαγορεύονταν και οι μετακινήσεις εκτός νομού, οπότε δε μπορούσαμε να πάμε και στο χωριό μας. Για ανήμερα το Πάσχα, φτιάξαμε κοντοσούβλι αρνιού, αφού ήμασταν πολύ λίγοι για να ψήσουμε ολόκληρο αρνί και γενικά το Πάσχα δεν ήταν σαν τις άλλες χρονιές. Αυτό μας κακοφάνηκε αρκετά, σε όλο τον κόσμο δηλαδή, αλλά ο λόγος ήταν σοβαρός και συμμορφωθήκαμε με τις οδηγίες.
Την Πρωτομαγιά την περάσαμε λίγο πιο ελεύθερα, αν και ακόμα απαγορεύονταν οι μετακινήσεις. Είχαμε όμως τη δυνατότητα να πάμε στο βουνό που βρίσκεται κοντά μας και να φτιάξουμε το στεφάνι μας. Εκμεταλλευτήκαμε λοιπόν αυτήν την ευκαιρία και το αποτέλεσμα μας δικαίωσε (γνώμη μου!)
Δυο μέρες μετά, έληξε η καραντίνα και επανήλθαμε σιγά σιγά στους προηγούμενους ρυθμούς μας.
Η δεύτερη καραντίνα περιελάμβανε τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Οπότε τα ζυμοκουλουρίσματα (αγαπημένη μου λέξη, που αρέσει πολύ σε μια φίλη μου), είχαν να κάνουν με κουραμπιέδες, μελομακάρονα και βασιλόπιτες. Φέτος όμως, που είχαμε πολύ χρόνο και ιδιαίτερα δημιουργική διάθεση, φτιάξαμε χριστουγεννιάτικα μπισκότα με τζίντζερ, αλλά και μπισκοτόσπιτο, εξ ολοκλήρου χειροποίητο. Ξεκινήσαμε με τη ζύμη για το μπισκότα και τα πατρόν για τους τοίχους και τη σκεπή. Φτιάξαμε ανθρωπάκια, δεντράκια και διακοσμητικά από μπισκότο για να το εμπλουτίσουμε και με χρώμα και μαρέγκα το ενώσαμε και το στολίσαμε. Είχαμε φτιάξει και παλιότερα, όταν τα παιδιά ήταν μικρά, αλλά με αγορασμένα τα μέρη από μπισκότο και εμείς κάναμε απλά την ένωση και τη διακόσμηση (κάτι σαν προκάτ δηλαδή).
Χρειαστήκαμε χρόνο και προσπάθεια αλλά το αποτέλεσμα μας δικαίωσε. Όσοι το είδαν, είτε σε ζωντανό είτε από φωτογραφία, ενθουσιάστηκαν.
Άλλη μία παρασκευή που δεν είχαμε ξανακάνει ήταν το πανετόνε. Το πανετόνε είναι ένα παραδοσιακό ιταλικό χριστουγεννιάτικο γλυκό, που είχαμε φάει όταν είχαμε πάει στη Ρώμη (υπέροχο αλλά πανάκριβο). Μας είχε ενθουσιάσει και είχαμε αποφασίσει να το φτιάξουμε κάποια στιγμή. Τα σχέδιά μας σκόνταψαν στη φόρμα ψησίματος, που έχει μια ιδιομορφία και έτσι φτάσαμε στις φετινές γιορτές που, πάλι με τη μέθοδο του click away, μπορέσαμε να προμηθευτούμε φόρμες μιας χρήσης από το ανάλογο μαγαζί.
Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά πέρασαν οικογενειακά και ήσυχα, αφού όπως και το Πάσχα, απαγορεύονταν οι συναθροίσεις. Επειδή όμως η καραντίνα θέλει καλοπέραση, επιστρατεύσαμε τη δημιουργικότητά μας για να κάνουμε πιο ευχάριστη την ολιγομελή γιορτή της αλλαγής του χρόνου.
Η διαφορά στη δεύτερη καραντίνα είναι ότι υπάρχει περιορισμός ώρας στην κυκλοφορία έξω. Επιτρέπεται μόνο μέχρι τις 21.00 και μόνο για λίγες μέρες μέσα στις γιορτές ήταν μέχρι τις 22.00. Μπορούσες να κάνεις γιορτές με το πολύ άλλη μία οικογένεια, αλλά μέχρι 9 άτομα στο σύνολο και ρεβεγιόν μέχρι τις δέκα το βράδυ, αλλιώς μέχρι τις πέντε το πρωί.
Το Φεβρουάριο χιόνισε πάρα πολύ έντονα και όλα ντύθηκαν στα λευκά, ευτυχώς για πολύ λίγο. Το χιόνι που έπεσε ήταν πάρα πολύ και μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε τις βόλτες μας, σε ένα τοπίο, ασυνήθιστο για την περιοχή μας. Ήταν υπέροχα, ιδιαίτερα αυτήν την εποχή, που δεν έχουμε την ευκαιρία να ταξιδέψουμε σε μέρη που το χιόνι είναι το σύνηθες. Καθώς τα παιδιά μας έχουν πια μεγαλώσει και δεν είναι κοντά, γίναμε εμείς παιδιά και το ευχαριστηθήκαμε στο έπακρο. Παίξαμε, περπατήσαμε και φυσικά, σαν άνθρωποι που σέβονται τον εαυτό τους, φτιάξαμε και χιονάνθρωπο.
Το πιο μεγάλο όμως πρότζεκτ που φέραμε σε πέρας στη δεύτερη καραντίνα ήταν το bbq. Ένα χτιστό χειροποίητο bbq, από τη βάση μέχρι την καμινάδα, για το οποίο όμως θα διαβάσετε σε άλλο άρθρο με κάθε λεπτομέρεια. Το έργο ξεκίνησε μια βδομάδα πριν την έναρξη της δεύτερης καραντίνας και ολοκληρώθηκε μέσα σ αυτήν.
Επειδή όμως, όλοι μας κρύβουμε έναν καλλιτέχνη μέσα μας και η μαγειρική, οι εκτυπώσεις και το πλέξιμο, δεν είναι αρκετά για εκφραστούμε, παρακάτω βλέπετε και μια ζωγραφική δημιουργία (που έγινε σε ένα χρηστικό αντικείμενο, ώστε να έχουμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου, γιατί όλα τα σκεφτόμαστε!)
Τέλος, για να λύσω την απορία του click away, ήταν μια μέθοδος για να αποσυμφορηθούν οι υπηρεσίες διανομής, που χρησιμοποιούνταν κυρίως για αγορές, αφού τα καταστήματα ήταν κλειστά και τα ψώνια γίνονταν μόνο μέσω ίντερνετ. Μπορεί κάποιος να παραγγείλει αυτό που θέλει και να το παραλάβει ο ίδιος από το κατάστημα, αφού πρώτα του στείλουν ένα sms με την ώρα παραλαβής. Για λίγο λειτούργησε κι ένα νέο σύστημα, το click in, όπου πάλι με ραντεβού, μπορούσε κάποιος να πάει στο κατάστημα και να ψωνίσει ότι θέλει, χωρίς προηγουμένως να το έχει αγοράσει μέσω ίντερνετ. Δυστυχώς όμως μπήκαμε σε πιο σκληρά μέτρα καραντίνας και τα μαγαζιά έκλεισαν ξανά.
Όλοι έχουμε κουραστεί και ίσως απελπιστεί με την κατάσταση, οπότε ελπίζουμε αυτό το άρθρο να σας δώσει ιδέες για να περάσετε λίγες ώρες δημιουργικές και ξέγνοιαστες. Ελπίζουμε όλο αυτό να τελειώσει γρήγορα και με τον καλύτερο τρόπο για όλους.
Να είστε όλοι καλά, να προσέχετε, να φοράτε τη μάσκα σας και να πλένετε τα χέρια σας. (Το κοινωνικό μήνυμα το πρόσθεσα, μήπως πάρω κι εγώ την επιδότηση!)
Καλή χρονιά.