Οι περισσότερες βόλτες μας ξεκινούν τυχαία, χωρίς προηγούμενο προγραμματισμό και χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Έτσι ξεκινήσαμε μια μέρα να πάμε για καφέ και βόλτα στο Λουτράκι. Ψάχνοντας για το μέρος που θα πίναμε καφέ, βγήκαμε από την πόλη και προχωρούσαμε προς τη λίμνη Βουλιαγμένης, που είχαμε δει στο χάρτη, γιατί είμαστε και ανήσυχα πνεύματα και ευχαρίστως εγκαταλείπουμε την ιδέα του καφέ, προκειμένου να γνωρίσουμε ένα νέο μέρος. Φτάσαμε λοιπόν στο Ηραίο.
Το Ηραίο, ένας αρχαιολογικός χώρος χτισμένος πάνω στην ακροθαλασσιά, είναι αφιερωμένος στη θεά ¨Ήρα Ακραία. Στο βράχο στέκει το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου του Νηστευτή. Λίγο πιο πάνω υπάρχουν σημαντικά έργα ύδρευσης και υπόγειες υδατοδεξαμενές. Παρακάτω τα θεμέλια του ιερού της Ήρας Ακραίας ή Ήρας Λιμενίας φτάνουν μέχρι την μικρή παραλία με τα βαθιά νερά που προκαλούν για βουτιά. Στο βυθό διακρίνονται ερείπια του αρχαίου λιμανιού.
Ο ναός της ΄Ηρας Ακραίας, δωρικού ρυθμού με επιμήκη σηκό, χρονολογείται στον ύστερο 6ο αι. π.Χ. και για την κατασκευή του λαξεύτηκε τμήμα της πλαγιάς του λόφου. Ο χαρακτηρισμός «Ακραία» προσήλθε από επιγραφές που βρέθηκαν στη δυτική Πύλη και σε αγγεία στα οποία αναγραφόταν αυτό το επίθετο της θεάς Ήρας. Ο ναός παρέμεινε ανέπαφος μέχρι τον 2ο αι. π.Χ. όταν το Ηραίο καταστράφηκε από τους Ρωμαίους.
Η ομορφιά αυτού του τόπου κρύβεται στο ακρωτήρι Μελαγκάβι και φωτίζεται από τον ομώνυμο φάρο. Ένας από τους μεγαλύτερους φάρους στον Κορινθιακό. Πρωτολειτούργησε το 1897 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο φάρος παρέμεινε σβηστός.
Στο φάρο μπορεί να φτάσει κανείς με τα πόδια, από ένα χωματόδρομο, περίπου 300 μέτρα από το χώρο που αφήνει το αυτοκίνητο.
Φεύγοντας από κει και οδηγώντας μέσα από περιβόλια και ελαιώνες, φτάσαμε στη λίμνη Βουλιαγμένης. Αμμουδερή πλαζ με φυσικές σκιές δίπλα σε ταβερνάκια βρίσκεται στα δεξιά της λίμνης. Δυστυχώς ήταν χειμώνας και δεν μπορούσαμε να κάνουμε μπάνιο, είχαμε όμως την ευκαιρία να απολαύσουμε την απόλυτη ησυχία, γιατί ήμασταν μόνοι μας.
