Χειμερινή εκδρομή στην Κοζάνη, με πρόγραμμα για πολλές εξορμήσεις. Η αλήθεια είναι, ότι σ αυτήν την εκδρομή, δεν καθίσαμε καθόλου στη βάση μας, την πόλη της Κοζάνης.
Η λίμνη Βεγορίτιδα ήταν η πρώτη μας στάση. Την είχαμε επισκεφτεί ξανά πριν λίγα χρόνια με τα παιδιά και αυτή τη φορά ήμασταν με καλούς φίλους που μας φιλοξενούσαν στην Κοζάνη, όπου ήταν και η βάση μας. Μία από τις μεγαλύτερες φυσικές λίμνες της χώρας μας, ανήκει διοικητικά στους νομούς Πέλλας, Φλώρινας και Κοζάνης. Στις όχθες της βρίσκονται δυο μεγάλες κοινότητες, η Άρνισσα και ο Άγιος Παντελεήμονας, όπου μέναμε όταν είχαμε πάει με τα παιδιά. Ένα μικρό και ήσυχο χωριό, που τότε είχε ένα υπέροχο γκουρμέ εστιατόριο (Ναουμίδης), όπου τρώγαμε παραδοσιακά φαγητά που όλα σχεδόν περιείχαν πιπεριές Φλωρίνης(!) και είχαν μια πιο εκλεπτυσμένη εμφάνιση. Σε έναν υπέροχο χώρο, μοντέρνο με μια νότα παράδοσης, που εκτός από το φαγητό μπορούσες να αγοράσεις πιπεριές σε άπειρες μορφές επεξεργασίας. Φυσικά και πήραμε.
Αυτή τη φορά κάναμε μια βόλτα στις όχθες της λίμνης, βγάλαμε πολλές, πολλές φωτογραφίες και απολαύσαμε τη γαλήνη του μεσημεριού.
Η επόμενη στάση μας ήταν στα Γρεβενά, την πόλη των μανιταριών, εξ ου και το ανάλογο συντριβάνι. Το πέρασμά μας από κει ήταν σύντομο, αλλά είχαμε χρόνο να επισκεφτούμε τη μητρόπολη, για να προσκυνήσουμε τα τίμια δώρα, που δυστυχώς όμως είχαν μεταφερθεί την προηγούμενη μέρα στην Αθήνα. Είχαμε όμως την ευκαιρία να δούμε κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί. Η εκκλησία ήταν στολισμένη με μπάλες χριστουγεννιάτικες που κρέμονταν από τους πολυελαίους! Αγοράσαμε μανιτάρια σε αποξηραμένη μορφή και αναχωρήσαμε.
Ένα πολύ όμορφο μέρος που επισκεφτήκαμε σ΄αυτή την εκδρομή ήταν το Γεωπάρκο Γρεβενών Κοζάνης και το γεφύρι της Πορτίτσας. Το δημοφιλέστερο και μάλλον ομορφότερο γεφύρι του νομού Γρεβενών. Σε ένα υπέροχο τοπίο που δημιουργεί το βαθύ φαράγγι, με τους δυο ψηλούς βράχους αντικριστούς βράχους υψώνεται το καλοδιατηρημένο γεφύρι. Κάτω από την καμάρα του γεφυριού κυλάει ο Βενέτικος ποταμός, παραπόταμος του Αλιάκμονα. Η κατασκευή του υπολογίζεται το 1740, είναι δίτοξο και το μήκος του είναι 34 μ.Αν είσαι λάτρης της φύσης, των γεφυριών και των φαραγγιών πρέπει να πας.
Μετά από τη βόλτα στο γεφύρι, φυσικά πεινάσαμε, γι αυτό πήγαμε στο κοντινό χωριό Σπήλαιο, για φαγητό στην ταβέρνα “Πέρδικα”. Υπέροχες γεύσεις, πολύ ζεστό περιβάλλον και φιλικοί άνθρωποι. Το χωριό ήταν πολύ όμορφο και γραφικό.
Ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα στο νομό Ημαθίας, είναι το αρχαίο θέατρο της Μίεζας. Μια θεατρική κατασκευή με ανάμεικτα στοιχεία ελληνικού και ρωμαϊκού θεάτρου, κοντά στην αρχαία πόλη και τους μακεδονικούς τάφους των Λευκαδίων.
Σε ένα εντυπωσιακό φυσικό τοπίο, με τρεχούμενα νερά, σπήλαια και μονοπάτια, κάτω από ψηλά δέντρα, ο μεγάλος φιλόσοφος της αρχαιότητας, Αριστοτέλης, δίδαξε στο Μέγα Αλέξανδρο και σε άλλους γόνους αριστοκρατών της εποχής, το μεγαλείο της κλασικής ελληνικής σκέψης.
Η πενθήμερη εκδρομή ολοκληρώθηκε με μια επίσκεψη στο φράγμα της τεχνητής λίμνης Ταυρωπού ή Πλαστήρα, προς τιμήν του Νικόλαου Πλαστήρα, στρατιωτικού και πολιτικού, ο οποίος φέρεται να είναι ο εμπνευστής της ιδέας, που έγινε πράξη το 1959. Το νερό της χρησιμοποιείται για ύδρευση της Καρδίτσας, για άρδευση του κάμπου και για ηλεκτροπαραγωγή, καθώς εκεί κοντά, στο χωριό Μητρόπολη, βρίσκεται και υδροηλεκτρικό εργοστάσιο.
Τόσο το φράγμα, όσο και η λίμνη είναι εντυπωσιακά και γύρω της υπάρχουν χωριά όπου μπορείς να μείνεις και να απολαύσεις το υπέροχο τοπίο. Παλιότερα (αλλά πολύ παλιότερα, λέμε) είχαμε μείνει στο Νεοχώρι, απ όπου είχαμε καταπληκτική θέα στη λίμνη. Ήταν πραγματικά απολαυστικό.
