Αύγουστος 2022
Η Θάσος ήταν ένας προορισμός, που αποφασίσαμε ξαφνικά και χωρίς πολλή σκέψη, αλλά με πολλή κουβέντα με φίλους! Είχαμε πολλά χρόνια να επισκεφτούμε κάποιο άλλο νησί, εκτός της Κέρκυρας και ήταν μια ευχάριστη αλλαγή!
Φεύγοντας από την Κέρκυρα αργά το απόγευμα αποφασίσαμε να κάνουμε μια διανυκτέρευση στα Γιάννενα, γιατί δεν θα υπήρχε ferry boat, την ώρα που θα φτάναμε στην Κεραμωτή, για να περάσουμε απέναντι στη Θάσο.
Τα Γιάννενα είναι μια πανέμορφη και πολύ ζωντανή πόλη, με πολλή ιστορία, αλλά και γεμάτη μαγαζιά για φαγητό και ποτό. Εκμεταλλευτήκαμε λοιπόν τη διαμονή μας εκεί για να τα επισκεφτούμε (όχι όλα)! Την επόμενη το πρωί, αφού ήπιαμε τον καφέ μας και κάναμε τη βόλτα μας στη λίμνη, αναχωρήσαμε για την Κεραμωτή, ένα χωριό έξω από την Καβάλα, από όπου θα παίρναμε το καράβι για να περάσουμε στο Λιμένα, ένα από τα δύο λιμάνια του νησιού! Ακτοπλοϊκή σύνδεση υπάρχει και από την Καβάλα, προς Σκάλα Πρίνου, αλλά διαρκεί μία ώρα παραπάνω (1,5 ώρα δηλαδή).
Τα ναύλα για δύο άτομα με το αυτοκίνητο ήταν 35 ευρώ και έκανε ακριβώς 37 λεπτά για να φτάσει απέναντι, όπως μας πληροφόρησε ο άνθρωπος, που μας έκοψε τα εισιτήρια.
Η πρώτη εικόνα, από το καράβι, ήταν ενδιαφέρουσα. Ένα όμορφο νησιωτικό λιμάνι, στην πόλη του Λιμένα, με έναν ορεινό όγκο στο βάθος και πολύ πράσινο.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει στην περιοχή, σε 3 λεπτά, καθώς βρισκόταν πολύ κοντά από εκεί που μας άφησε το καράβι και μόλις ένα τετράγωνο από την παραλία. Ήταν ένα πολύ όμορφο, μικρό ξενοδοχείο με υπέροχη αυλή, πάρκινγκ (πολύ σημαντικό) και κόστιζε 63 ευρώ τη βραδιά, με πρωινό.
Αφήσαμε λοιπόν τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε για μια κοντινή παραλία αρχικά και για φαγητό αφού ήταν ήδη μεσημέρι. Κατευθυνθήκαμε προς την Μακρύαμμο, που μια φίλη μας είπε ότι είναι υπέροχη, αλλά δυστυχώς είναι ιδιωτική! ανήκει σε κάποιο ξενοδοχείο και την ώρα που φτάσαμε δεν μας άφησαν να μπούμε, οπότε πήγαμε στην αμέσως επόμενη την Marble beach. Ένα μέρος της διαδρομής ήταν σε χωματόδρομο, ο οποίος όμως ήταν πολύ βατός.
Η μαρμαρένια παραλία είναι μία πολύ όμορφη, μικρή παραλία, που δυστυχώς είναι κατακλυσμένη από ομπρέλες και ξαπλώστρες (που κοστίζουν το σετ 25 ευρώ με καφέ ή αναψυκτικό!) και όσοι δεν θέλουν να πληρώσουν, μπορούν να καθίσουν μόνο στα βράχια δεξιά και αριστερά. Τα νερά είναι υπέροχα και διάφανα, που θολώνουν όταν κινείσαι, από τη μαρμαρόσκονη που βρίσκεται στον πυθμένα. Δεν είναι τυχαίο το ότι, πολύ κοντά βρίσκεται το λατομείο!
Μετά από τη δροσιστική βουτιά, επιστρέψαμε στο Λιμένα και αφού φάγαμε στον πεζόδρομο, κάναμε μια βόλτα στην πόλη. Εντύπωση μας έκανε το «Καλογερικό», το εντυπωσιακό διώροφο κτήριο στο παλιό λιμάνι με τις βάρκες, κτισμένο από μοναχούς της Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους στα τέλη του 19ου όπου λειτουργούσε μια έκθεση υφαντών και κοσμημάτων, στα πλαίσια του πολιτιστικού φεστιβάλ της Θάσου.
Μετά τη βόλτα μας, ένα ποτάκι ήταν απαραίτητο και βρήκαμε ένα τέλειο beach bar, χωρίς πολλή φασαρία, με ωραία μουσική (υποκειμενικό!) και με τα τραπεζάκια πάνω στην άμμο, όπου πραγματικά τα πόδια σου βρέχονταν από τη θάλασσα. Ήταν πολύ χαλαρωτικό!
Την επόμενη μέρα αποφασίσαμε να κάνουμε τον κύκλο του νησιού. Η Θάσος είναι σχεδόν στρογγυλή και υπάρχει δρόμος παραλιακός, στο μεγαλύτερο μέρος του, που τη φέρνει γύρω και έτσι ξεκινήσαμε να τον ακολουθήσουμε, με σκοπό να σταματάμε σε όποια παραλία μας αρέσει και να κάνουμε μπάνιο.
Πρώτη στάση στη Χρυσή Αμμουδιά ή Σκάλα Παναγίας, που θεωρείται η μεγαλύτερη παραλία του νησιού και μια από τις ομορφότερες. Και όχι άδικα, καθώς έχει ψιλή άμμο, διάφανα πεντακάθαρα νερά και ένα βράχο, αρκετά κοντά στην παραλία, απ όπου, οι τολμηροί κάνουν τις βουτιές τους! Είναι οργανωμένη παραλία, έχει ομπρέλες και ξαπλώστρες, που κοστίζουν από μηδέν, αλλά με ελάχιστη κατανάλωση τα 8 ευρώ, μέχρι 12 ευρώ, συν ότι πάρεις. Επίσης προσφέρει τη δυνατότητα για θαλάσσια σπορ.
Αφού απολαύσαμε το μπάνιο μας, ανεβήκαμε στο βράχο, παρατηρήσαμε τα καβουράκια, που έπαιζαν στα βραχάκια και ήπιαμε τον καφέ μας, αναχωρήσαμε για την επόμενη στάση τη Σκάλα Ποταμιάς.
Η Σκάλα Ποταμιάς είναι ένα τουριστικό παραθαλάσσιο χωριό, με έναν ωραίο πεζόδρομο, γεμάτο μαγαζιά, που καταλήγει σε μια ωραιότατη πλαζ από τη μία μεριά και σε ένα μικρό λιμανάκι, από την άλλη. Στο τέλος του λιμανιού και δίπλα στο πάρκινγκ, βρίσκεται το παραδοσιακό κτίριο του Ταρσανά. Αποτελούσε αλιευτικό καταφύγιο των μοναχών του Αγίου Όρους και σήμερα στεγάζεται το Λαογραφικό Μουσείο της Σκάλας Ποταμιάς.
Συνεχίζοντας τη βόλτα μας, φτάνουμε στην παραλία Παράδεισος, μία από τις πιο όμορφες παραλίες του νησιού, απ ότι λένε, αλλά είχε πάρα πολύ κόσμο και αποφασίσαμε να προχωρήσουμε. Ο δρόμος για τον Παράδεισο ήταν δύσκολος (ακόμα κι όταν πρόκειται για παραλία 😇😃), χωματόδρομος μάλλον κακός και με πάρα πολλά αυτοκίνητα παρκαρισμένα σε όλο του το μήκος, που δυσκόλευε ακόμα περισσότερο την κατάσταση!
Συνεχίζοντας στον παραλιακό δρόμο φτάνουμε στην Αλυκή, τον παραθαλάσσιο οικισμό, σε ένα μικρό απάνεμο κόλπο, που είναι γνωστός για τις δύο παραλίες, που βρίσκονται δεξιά και αριστερά από μια στενή λωρίδα γης μέσα στη θάλασσα. Για το λόγο αυτό συχνά η Αλυκή, αναφέρεται και ως Αλυκές.
Η ιστορία της Αλυκής ξεκινά τουλάχιστον από τον 7ο αιώνα π. Χ. και έχει ως κέντρο την βραχώδη χερσόνησο δίπλα στις παραλίες. Εδώ βρίσκονται τα ερείπια του αρχαίου οικισμού, που ο μύθος αναφέρει πως ήταν το βασίλειο της Αλίκης, δύο παλαιοχριστιανικές βασιλικές και βέβαια το αρχαίο λατομείο μαρμάρου, ένα από τα σπουδαιότερα λατομεία της Θάσου, από όπου το θασίτικο μάρμαρο ταξίδευε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.
Αφού κάνουμε το μπάνιο μας και επισκεπτόμαστε τον αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος βρίσκεται μέσα σε ένα δάσος, που καταλήγει στη θάλασσα, καθόμαστε για φαγητό σε ένα από τα πολύ όμορφα και γραφικά ταβερνάκια, που βρίσκονται πάνω στη θάλασσα, στο “Λιμανάκι”. Το φαγητό είναι υπέροχο και οι άνθρωποι πολύ φιλικοί και εξυπηρετικοί.
Φεύγοντας από κει κάνουμε μια στάση στη Μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που μας έχουν πει ότι είναι πολύ όμορφη και έχει καταπληκτική θέα. Είναι χτισμένο ψηλά πάνω από τη θάλασσα με θέα το Αιγαίο και το Άγιο Όρος. Πρόκειται για ένα γυναικείο μοναστήρι και υπάγεται στο Άγιο Όρος. Στην ιερά μονή φυλάσσεται κομμάτι Τιμίου Ήλου, μέρος από τα καρφιά της σταύρωσης του Χριστού.
Δεν ξέρουμε ακριβώς τη χρονολογία ίδρυσης της μονής, αλλά σε επίσημο έγγραφο του 1287 γίνεται αναφορά σε αυτήν. Λέγεται ότι το 1110 μ.Χ. ο ασκητής Λουκάς ήταν αυτός που έχτισε έναν μικρό ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Γύρω στο 1821 τη θέση του ναού πήρε το μοναστήρι. Το 1835 έγιναν επιδιορθώσεις, όπως μαρτυρά επιγραφή στην είσοδο του ναού. Το 1974 ήρθαν οι πρώτες μοναχές εργάστηκαν σκληρά μεταμορφώνοντας το μοναστήρι που είχε ερημωθεί.
Η επίσκεψη στη μονή έχει ενδυματολογικούς κανόνες. Σε περίπτωση που δεν έχετε προετοιμαστεί υπάρχουν κατάλληλα ενδύματα στην είσοδο, που τα προσφέρουν οι μοναχές.
Οι διαδρομές είναι καταπράσινες, οι πλαγιές του βουνού κατάφυτες με πεύκα και κυπαρίσσια και οι ελαιώνες διαδέχονται ο ένας τον άλλο. Η Θάσος άλλωστε είναι γνωστή για τις ελιές της, το μέλι της και τα μάρμαρα. Όλες οι παραλίες που επισκεφθήκαμε είχαν απίστευτα καταγάλανα και διάφανα νερά και ήταν υπέροχες.
Η τελευταία μας επίσκεψη και μπάνιο με τη δύση του ήλιου στις Μαριές. Ένας μικρός οικισμός στα δυτικά του νησιού, με θέα στο Άγιο Όρος.
Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής και κάνουμε μια στάση σε ένα all day beach bar, το La scala, που μια φίλη μας σύστησε ως άκρως εντυπωσιακό και πραγματικά είναι. Μια χολυγουντιανή είσοδος, που καταλήγει στην παραλία και αριστερά υπάρχει ένας υπέροχα και πολύ ιδιαίτερα, διακοσμημένος χώρος εστίασης, ενώ δεξιά και πάνω στην άμμο, υπάρχουν πολυτελείς ξαπλώστρες, κάτω από φοίνικες, στους οποίους είναι δεμένα πανιά, για να εξασφαλίζουν σκιά τις πρωινές ώρες.
Δεν καθίσαμε, γιατί είχαν κάποια εκδήλωση, οπότε ο χώρος ήταν μόνο για τους καλεσμένους, αλλά κρατήσαμε την εικόνα! Έτσι το ποτάκι μας το ήπιαμε πάλι στο beach bar της προηγούμενης βραδιάς.
Την επόμενη μέρα αποφασίσαμε να πάμε στα ορεινά. Πρώτα όμως κάναμε μια βόλτα στο Λιμένα, την περιοχή που μέναμε, για να δούμε από κοντά τους αρχαιολογικούς χώρους, που ήταν αρκετοί.
Η Θάσος άκμασε κατά τα αρχαία χρόνια και αυτό αποδεικνύεται από τους αρχαιολογικούς χώρους της. Ο Λιμένας συγκεκριμένα είναι χτισμένος στην ίδια τοποθεσία με τη σημερινή πόλη. Γύρω από την αρχαία πόλη υπήρχε το τείχος που την προστάτευε από τις επιδρομές. Το τείχος είχε διάφορες πύλες για να επικοινωνεί η πόλη με το λιμάνι και την ύπαιθρο, ενώ στην κορυφή του λόφου βρίσκεται η Ακρόπολη.
Η επίσκεψη στην αρχαία πόλη αρχίζει από το λιμάνι που διαμορφώθηκε από τον 4ο π.Χ. αι. Κοντά στο λιμάνι βρίσκεται η αρχαία αγορά. Είναι περίπου τετράγωνη, έχει στοές στις τρεις πλευρές της και σύμπλεγμα κτιρίων, δημόσια, διοικητικά και θρησκευτικά κέντρα, στην τέταρτη. Η διαμόρφωση της αγοράς έγινε στα Ελληνιστικά Χρόνια και συμπληρώθηκε στη Ρωμαϊκή Εποχή. Στην αγορά υπάρχει ακόμη ιερό του Θεογένη, του Αγοραίου Δία, κυκλικός περίβολος, βωμοί και βάσεις που στήριζαν αναθήματα. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει βασιλική του 5ου αι., η ρωμαϊκή συνοικία και το Ωδείο.
Το Ωδείο, ένα μικρό θέατρο, χτίστηκε το 2ο μ.Χ. αι. στην εποχή του Αδριανού. Κοντά τους υπάρχει το πέρασμα των Θεωρών. Ο περίβολος που διασώθηκε χρονολογείται στο 2ο π.Χ. αι. Στη συνέχεια βαδίζοντας φτάνουμε στο ιερό του Διονύσου, του 4ου π.Χ. αι. και δίπλα του βρίσκεται το θέατρο.
Από εκεί προχωράμε προς το ιερό του Ποσειδώνα, 4ου π.Χ. αι. Ο δρόμος προς τη θάλασσα οδηγεί στο Εβραιόκαστρο. Ο σύγχρονος δρόμος περνά από την πύλη της θεάς πάνω σε άρμα, και την πύλη του Ερμή και των Χαρίτων. Πίσω τους έχει αποκαλυφθεί συνοικία με σπίτια από τα Αρχαϊκά ως τα Ρωμαϊκά Χρόνια . Στη συνέχεια ο δρόμος οδηγεί στο ανοιχτό λιμάνι και στο Εβραιόκαστρο. Εδώ υπάρχει επίσης παλαιοχριστιανική βασιλική, 5ου ή 6ου αι., χτισμένη πάνω σε αρχαίο ναό.
Βλέπουμε ακόμα την πύλη του Παρμένη και την πύλη του Σειληνού, την πύλη του Ηρακλή και του Διονύσου και την πύλη του Δία και της Ήρας. Από εδώ βλέπουμε τον ελαιώνα όπου βρίσκονται τα λείψανα της νεκρόπολης από τη Ρωμαϊκής Εποχής.
Αρκετά κοντά υπάρχει το ιερό του Ηρακλή, του οποίου η λατρεία ήταν διαδεδομένη στο νησί. Δίπλα στο ιερό βρίσκεται και η αψίδα του Καρακάλα, Ρωμαϊκής Εποχής. Κατεβαίνοντας προς τη θάλασσα, φτάνουμε στην πλατεία του Λιμένα, όπου υπάρχει μεγάλη σταυρική βασιλική.
Η πόλη γενικά είναι γεμάτη αρχαία, που κείτονται δίπλα (και προφανώς κάτω) από τα σπίτια της σύγχρονης πόλης. Τα περισσότερα μοιάζουν εγκαταλελειμμένα, χωρίς περίφραξη, κάποια χωρίς ταμπέλες και μόνο σε ένα είδαμε να γίνονται μάλλον εργασίες. Σε κάποια μπορείς να περάσεις από μέσα, να πατήσεις επάνω τους, καθώς δεν υπάρχει φύλαξη, ούτε και απαγορευτικές πινακίδες.
Και αφού εντυπωσιαστήκαμε από την ιστορία της πόλης, ξεκινήσαμε για τα ορεινά, κάνοντας πρώτα μια στάση στα παλιά μεταλλεία και φυσικά στη διάσημη Γκιόλα!
Συνεχίζεται…