Οκτώβριος 2024
Οι μέρες του Οκτωβρίου είναι ακόμα πολύ γλυκές, καλοκαιρινές, θα μπορούσαμε να πούμε και μια κυριακάτικη εκδρομή, είναι πάντα ωραία ιδέα.
Το νησί του Πόρου είναι σχετικά κοντά και ακριβώς επειδή είναι νησί, σου δίνει την ψευδαίσθηση, ότι το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ και οι διακοπές μόλις ξεκινούν.
Αποφασίσαμε να πάμε οδικώς μέχρι το Γαλατά, καθώς έχουμε φίλους σε ένα κοντινό χωριό και να περάσουμε απέναντι με το καϊκάκι. Η διαδρομή από την Αθήνα μέχρι το Γαλατά είναι περίπου 150 χλμ, (2 ώρες με διόδια και περίπου 8 ευρώ κόστος), ενώ χωρίς διόδια είναι μια ώρα παραπάνω (3 ώρες) και την προτιμούμε συνήθως στο πήγαινε, γιατί μας αρέσει πολύ.
Το καϊκάκι κάνει 5-10 λεπτά να σε περάσει απέναντι στον Πόρο, έχει κάθε δέκα λεπτά και κοστίζει 1,5 ευρώ το άτομο. Υπάρχει και ferry boat, αν θέλει κάποιος να περάσει το αυτοκίνητο, αλλά εμείς πήγαμε με τα πόδια. Επίσης υπάρχει σύνδεση και με τον Πειραιά.
Το νησί είναι μάλλον μικρό και ο πληθυσμός του, που ανέρχεται γύρω στους 4000 κατοίκους, είναι συγκεντρωμένος, κυρίως γύρω από το λιμάνι. Βρίσκεται στη νοτιοανατολική άκρη του Σαρωνικού κόλπου κοντά στην Πελοπόννησο και αποτελείται από δύο μικρότερα νησιά, τη Σφαιρία (πρωτεύουσα – λιμάνι) και την Καλαυρία, τα οποία ενώνονται μεταξύ τους με μια μικρή διώρυγα.
Το κλειστό λιμάνι ανάμεσα στο νησί του Πόρου και στα βουνά της Τροιζηνίας δίνει στον τόπο έναν γαλήνιο, ήμερο τόνο, όπως είπε ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης
Ο Ρώσικος Ναύσταθμος, ο Ναός του Ποσειδώνα, η Μονή της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής, το Ρολόι, το Αρχαιολογικό Μουσείο, η Δημοτική Βιβλιοθήκη και η στεγαζόμενη σε αυτήν Έκθεση κοχυλιών, είναι μερικά από τα πολλά αξιοθέατα του νησιού.
Είδαμε κάποια απ αυτά, αλλά περισσότερο περπατήσαμε στα στενά σοκάκια, του διατηρητέου οικισμού, με τα χαριτωμένα παραδοσιακά σπίτια, που διατηρούνται με τον καλύτερο τρόπο. Η πόλη είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στον λόφο της Σφαιρίας και γοητεύει με τη νησιωτική αρχιτεκτονική της, τις γραφικές πλατείες, τα καλντερίμια και τα αρχοντικά νεοκλασικά σπίτια στην παραλία, που δίνουν στο νησί κοσμοπολίτικη αύρα.
Μας εντυπωσίασε η δανειστική, ανταλλακτική βιβλιοθήκη, που βρίσκεται σε ένα στενό, πίσω από το λιμάνι και η καταπληκτική θέα από το ρολόι. Ανεβήκαμε νωρίς το απόγευμα και τα χρώματα του ήλιου, που πήγαινε προς τη δύση του την έκανε ακόμα πιο ειδυλιακή. Αποτελεί σήμα κατατεθέν του νησιού και δεσπόζει στον λόφο. Κατασκευάστηκε το 1927 με δαπάνη του Ποριώτη βουλευτή Τροιζηνίας Ιωάννη Παπαδόπουλου.
Περνώντας από τη μικρή διώρυγα, που ενώνει τα δυο μικρότερα νησιά, στην καταπράσινη Καλαυρία, η ησυχία μας γαληνεύει και ο συνδυασμός του δάσους, που ενώνεται με τη θάλασσα δημιουργεί ένα μαγευτικό σκηνικό. Σε αυτό το κομμάτι του Πόρου, βρίσκεται η μοναδική εύφορη κοιλάδα, η Φούσα, στην οποία σήμερα υπάρχουν αμπελοκαλλιέργειες.
Για φαγητό, προτιμήσαμε μια ταβέρνα, που βρίσκεται λίγο πιο μακριά από το λιμάνι και τον πολύ κόσμο και σίγουρα δεν το μετανιώσαμε.”Ο παλιός Πλάτανος” βρίσκεται σε ένα πολύ ήσυχο μέρος, έχει εξασφαλισμένη σκιά και δροσιά (το καταλαβαίνεις από το όνομα) το φαγητό του είναι πεντανόστιμο και οι μερίδες τεράστιες. Στο σημείο που βρίσκεται η ταβέρνα “Πλάτανος”, βρισκόταν παλαιότερα το πρώτο υδραγωγείο του Πόρου, από το οποίο έπαιρναν νερό οι Ποριώτες.
Ο Πόρος έχει μακρά ιστορία, με ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας στο νησί πιθανώς από τη Νεολιθική περίοδο.
Το 1827 ιδρύθηκε στο νησί ο πρώτος ναύσταθμος της ελεύθερης Ελλάδας και, το 1831, ανακοινώθηκε επίσημα η νέα θέση του στο Κ.Ε. «ΠΟΡΟΣ». Από το 1878 χρησιμοποιείται ως Κέντρο Εκπαίδευσης ναυτών.
Τέλος έχει υπέροχες παραλίες και μπορείτε να μετακινηθείτε γύρω στο νησί, με λεωφορεία, καϊκάκια και ποδήλατα του δήμου, που για τις 3 πρώτες ώρες είναι δωρεάν.
Παρακολουθήστε εδώ μια μικρή πτήση πάνω από τον Πόρο!