Μάιος 2024
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας στην Κωνσταντινούπολη (δες το άρθρο μας εδώ), επισκεφθήκαμε και την ασιατική πλευρά της. Παίρνουμε το καραβάκι της γραμμής από το Καρακόι (Karakoy), χρησιμοποιώντας την Istanbul kard (μία κάρτα αντίστοιχη της Athena card), πληρώνοντας 40 τουρκ. λίρες (1,3 ευρώ περίπου) και σε 20 λεπτά, αποβιβαζόμαστε απέναντι στο Καντικιόι (Kadıköy, την παλιά Χαλκηδόνα), που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά συνέχεια της αρχαίας ελληνικής Χαλκηδόνας. Σ’ αυτή ακριβώς την περιοχή είχε λάβει χώρα και η Δ’ Οικουμενική Σύνοδος το 451 μ.Χ.
Κατεβαίνοντας από το καραβάκι χανόμαστε στα δρομάκια, ανάμεσα σε κουκλίστικα μαγαζιά, παλαιοπωλεία, πολύχρωμα μοντέρνα και παραδοσιακά στέκια, που συνυπάρχουν μ’ έναν πραγματικά χαλαρό κι αρμονικό τρόπο.
Η εκκλησία της Αγίας Ευφημίας. Ο σημερινός ναός θεμελιώθηκε το 1694 και ανακαινίστηκε το 1830 από τον Μητροπολίτη Χαλκηδόνας Ζαχαρία Β’.
Και παντού μικροσκοπικά κιόσκια, για να σου φτιάξουν επιτόπου καφέ.
Η Ασιατική πλευρά είναι πιο ευρωπαϊκή, πιο φρέσκια και πιο καινούρια, από την απέναντί της. Έχει έναν αέρα κοσμοπολίτικο, μοντέρνο και σε προκαλεί να τη γνωρίσεις. Αφού βολτάρουμε στην περιοχή, παίρνουμε το λεωφορείο, για να επισκεφτούμε το Κουζγκουντσούκ (Kuzguncuk), μια συνοικία, όπου ζούσαν παλιά, Έλληνες, Εβραίοι και Αρμένιοι.
Κι αρχίζουμε να κατηφορίζουμε προς το περίφημο Μόδι (Moda), την κοσμοπολίτικη ρωμαίικη συνοικία, το παραθαλάσσιο όνειρο του παρελθόντος.
Αυτή η συνοικία κρατά τη γοητεία του παραδοσιακού προσώπου της Πόλης. Τα ανηφορικά δρομάκια, με τα πολύχρωμα ξύλινα σπίτια και οι μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, που αντιστέκονται στο χρόνο, την κάνουν ιδιαίτερα γοητευτική.
Επισκεφτήκαμε το συνεργατικό βοτανικό κήπο, δοκιμάσαμε την πιο νόστιμη σοκολάτα στο Çikolatacı Aziz Bey και χαλαρώσαμε απολαμβάνοντας τη θέα από την προβλήτα.
Για να επιστρέψουμε στο Κάντικιόι χρησιμοποιήσαμε το Ντολμούς (Dolmus), ένα είδος μίνι βαν, χωρητικότητας 8 ατόμων, που κάνει μια διαδρομή παρόμοια με του λεωφορείου και κοστίζει ελάχιστα πιο ακριβά από το εισιτήριο των ΜΜΜ (17 τουρκ.λίρες το λεωφορείο, 19 τ.λ το ντολμούς, περίπου 0,5 ευρώ). Φοβερή εμπειρία, καθώς ο οδηγός έτρεχε σαν τρελός να προλάβει περισσότερες κούρσες, μάλλον, και παράλληλα εισέπραττε τα χρήματα και έδινε και ρέστα!
Απολαμβάνουμε το ηλιοβασίλεμα στην προκυμαία και συνεχίζουμε με φαγητό και μπύρες. Εδώ είναι πολύ πιο εύκολο να βρεις μαγαζιά με ποτά, απ ότι στην περιοχή που μένουμε.
Επιστρέφουμε με το μετρό από την υποθαλάσσια σήραγγα στη βάση μας, πίσω στην ευρωπαϊκή πλευρά.
