Βέλγιο, μια μέρα στη Μπρυζ

9/4/23

Το πρωί και αφού απολαύσαμε ένα ωραιότατο πρωινό στο ξενοδοχείο μας στη Γάνδη (Ibis Hotel 194 ευρώ με πρωινό και το φόρο (ο φόρος είναι 3 ευρώ την ημέρα, το άτομο), για δύο διανυκτερεύσεις), ξεκινήσαμε για την Μπρυζ (Brugge). Πήραμε το τραίνο από το σταθμό της Γάνδης, που βρισκόταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο και με εισιτήριο 17,40 για δύο άτομα, με επιστροφή, λόγω της έκπτωσης 50%, που έχουν τα τραίνα τις Κυριακές, ξεκινήσαμε μαζί με αρκετό κόσμο, για την πασίγνωστη μεσαιωνική πόλη της Μπρυζ.

Η Μπρύζ (Μπρούχε στα φλαμανδικά) βρίσκεται στην περιοχή της Φλάνδρας, του Βελγίου και χαρακτηρίζεται ως “Βενετία του Βορρά”. Το όνομα της πόλης πιθανόν προέρχεται από την παλαιά ολλανδική λέξη για τη γέφυρα «brucge».

Η πλούσια ιστορία της πόλης ξεκινά τον 1ο αιώνα π.Χ., από τη Ρωμαϊκή Περίοδο, όταν ο Ιούλιος Καίσαρας κατέλαβε την περιοχή και έχτισε τα πρώτα τείχη για να προστατέψει τη νέα του κατάκτηση από τους πειρατές. Κατά τον 12ο-15ο αιώνα είναι η χρυσή περίοδός της, χάρη στο λιμάνι της αλλά και το Bourse (1309), το πρώτο, όπως φημολογείται, χρηματιστήριο του κόσμου.

Σαράντα λεπτά αργότερα και μέσα από μια υπέροχη διαδρομή, γεμάτη πράσινα και ανθισμένα λιβάδια και όμορφους οικισμούς φτάσαμε στην πόλη.

Έξω από τον μοντέρνο σταθμό απλώνεται μια μεγάλη πλατεία με καφετέριες και συντριβάνι. Μαζί με πάρα πολύ κόσμο, ο οποίος επίσης επισκέπτεται τη δημοφιλή πόλη, περνάμε τη μεγάλη λεωφόρο για να βρεθούμε σε μια γέφυρα, που οδηγεί στο κέντρο.

Δεξιά και αριστερά μας το ποτάμι, που κυλά ανάμεσα από πανύψηλα δέντρα και καταπράσινες όχθες και στο βάθος φαίνονται τα χαρακτηριστικά σπιτάκια της περιοχής. Το πρώτο που βλέπουμε είναι ένα μικρό και χαριτωμένο ξενοδοχείο, με τα τραπεζάκια της καφετέριάς του να ξεκουράζονται στη λιακάδα. Και μπροστά του μια λιμνούλα με συντριβάνι και μια παιδική χαρά. Ο καιρός είναι υπέροχος και η διάθεσή μας στα σύννεφα.

Αρχικά περιπλανιόμαστε στα στενά μεσαιωνικά δρομάκια και νιώθουμε ότι γινόμαστε πρωταγωνιστές σε ένα παραμύθι. Όλα είναι χαριτωμένα και ιδιαίτερα. Οι προσόψεις των σπιτιών με το διακοσμητικό τουβλάκι, οι μικρές ζαρντινιέρες στα παράθυρα, γεμάτες ανθισμένα και πολύχρωμα λουλούδια, οι χρωματιστές πόρτες με τα ιδιαίτερα ρόπτρα, οι χαρακτηριστικές σκεπές με τις σοφίτες και τα καλαίσθητα διακοσμητικά, που φαίνονται μέσα από τα τζάμια. Το βλέμμα μας γεμίζει υπέροχες εικόνες.

Παραμυθένιες εικόνες!

Φτάνουμε σε ένα υπαίθριο χώρο το ‘t Zand όπου τον 19ο αι., βρισκόταν ένας μεγάλος σιδηροδρομικός σταθμός, ο οποίος όμως μεταφέρθηκε. Σήμερα, υπάρχει εδώ, μια μεγάλη ανοιχτή πλατεία με μαγαζάκια για φαγητό και καφέ τριγύρω. Εδώ βρίσκεται η αίθουσα συναυλιών Concertgebouw, σε ένα κτήριο, που, κατά τη γνώμη μου, δεν ταιριάζει με την αρχιτεκτονική της πόλης.

Τα βήματά μας, μας οδηγούν στον καθεδρικό Ναό του Σωτήρος (Sint-Salvatorskathedraal). Ο ναός περιέχει υπέροχα βιτρό και έργα τέχνης. Γοτθικού Ρυθμού όπως οι περισσότεροι, σε καθηλώνει, και σου προκαλεί δέος. Το αναλόγιο του αετού, η τεράστια ασημένια λειψανοθήκη του Sint Eligius, οι πάγκοι της χορωδίας και τα ταφικά μνημεία των επισκόπων, είναι ιδιαίτερα. Ο ναός χτίστηκε και επεκτάθηκε μεταξύ του 13ου και του 17ου αιώνα, αλλά έγινε καθεδρικός ναός μόλις το 1834. Μετά από μια φωτιά το 1839, δόθηκε η ευκαιρία να βελτιωθεί η εμφάνιση του νέου καθεδρικού ναού και ιδιαίτερα του πύργου του.

Ο εντυπωσιακός καθεδρικός!

Το βλέμμα μας γεμίζει χαριτωμένες εικόνες και απορροφημένοι, φτάνουμε στον απόλυτο πειρασμό, The Old Chocolate House, με τις διάσημες βελγικές σοκολάτες. Είναι ένα πανέμορφο, παραμυθένιο μαγαζάκι, όπου στο ισόγειο λειτουργεί σαν ζαχαροπλαστείο (μόνο με σοκολατένια είδη, εννοείται) και στον πρώτο όροφο έχει τραπεζάκια, όπου μπορείς να απολαύσεις τη σοκολάτα σου και τα γλυκά που σερβίρουν. Δοκιμάσαμε την κλασική σοκολάτα ρόφημα και φυσικά το απόλυτο Death by Chocolate, τα οποία τα σερβίρουν με μπισκότα και τι άλλο; φυσικά, σοκολατάκια. Η κλασική σοκολάτα σερβίρεται σε ένα τεράστιο φλιτζάνι με γάλα και σε ένα σοκολατένιο μπολάκι, φέρνουν σταγόνες σοκολάτας και εσύ βάζεις όσο θέλεις. Φυσικά την έβαλα όλη και το μπολάκι! Το Death by Chocolate δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Η αίσθηση είναι απερίγραπτη. Η εικόνα παρατίθεται παρακάτω :)!

Από τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού! 🙂

Ατελείωτος πειρασμός!

Υπέροχες σοκολάτες παντού!

Απέναντι ακριβώς βρίσκεται το μαγαζί πειρασμός για τους λάτρεις της μπύρας, με μπύρες από όλο το Βέλγιο, κυρίως μοναστηριακές, αλλά και όλα τα αξεσουάρ. Δεν ξέρεις τι να πρωτοψωνίσεις.

Από εκεί μπαίνουμε στον κήπο του Arentshof, ενός κλασικιστικού σπιτιού ευγενών του 18ου αι. που απαλλοτριώθηκε το 1908 και δόθηκε στο κοινό. Στο κύριο μέρος του Arentshof υπάρχουν δύο κίονες, που προέρχονται από το πρώην Waterhalle on the Markt. Εδώ βρίσκεται ένα εντυπωσιακό έργο τέχνης του Rik Poot  “the Four Horsemen of the Apocalypse” . Υπάρχει επίσης ένα κιόσκι, πιθανώς από το αρχικό κτίριο του δέκατου όγδοου αιώνα. Ο κήπος είναι υπέροχος, γεμάτος ανθισμένα λουλούδια και δέντρα, που τα έχουν κλαδέψει με έναν πολύ περίεργο τρόπο, κάθετα.

Οι 4 καβαλάρηδες συμβολίζουν την Επανάσταση, τον Πόλεμο, τον Λιμό και τον Θάνατο

Και φυσικά περνάμε το υπέροχο γεφυράκι Bonifaciusbrug (Boniface Bridge), που λατρεύουν οι τουρίστες και όχι άδικα. Το φωτογενές γεφύρι, μπορεί να είναι από τα πιο καινούρια της πόλης, καθρεφτίζει όμως, την εικόνα της πόλης απόλυτα. Η μυστηριακή ατμόσφαιρα που το περιβάλλει, τραβάει σίγουρα τα βλέμματα. Αν έχεις την ευκαιρία να το απολαύσεις με ησυχία, μπορείς να αγναντεύεις για ώρα το κανάλι και τα σπίτια, που είναι χτισμένα μέσα στο νερό ή τα δέντρα που βρέχουν τα κλαδιά τους ή να κοιτάξεις ψηλά και να νοιώσεις το δέος του καμπαναριού της εκκλησίας της Παναγίας. Εμείς είχαμε αυτή την ευκαιρία, στο δεύτερο πέρασμά μας από κει. Πραγματικά μαγικό σημείο!

Επόμενη επίσκεψη στο Sint-Janshospitaal, ένα διατηρητέο μεσαιωνικό νοσοκομείο, που ιδρύθηκε στα μέσα του 12ου αι, και πια λειτουργεί σαν μουσείο (εισιτήριο 8 ευρώ). Ο χώρος φιλοξενεί μερικά εντυπωσιακά έργα του Hans Memling και έχει τακτικά, προσωρινές εκθέσεις. Το κτήριο είναι επιβλητικό και ο περιβάλλον χώρος πολύ όμορφος για να κάνεις τη βόλτα σου. Ειδικά η τεράστια Μανόλια που έχει στον κήπο του μας εντυπωσίασε. Έχει και ένα παλιό φαρμακείο, αλλά δεν ήταν επισκέψιμο.

Ο χώρος του παλιού νοσοκομείου ήταν πολύ όμορφος!

Το φαρμακείο και η εντυπωσιακή μανόλια!

Συνεχίζουμε στον Πύργο του Ναού της Παναγίας μας (Onze-Lieve-Vrouwekerk), που χρονολογείται κυρίως από τον 13ο, 14ο και 15ο αιώνα. Αυτή η εκκλησία είναι ουσιαστικά «…μνημείο του πλούτου, της πολυπλοκότητας, του γούστου και της αφοσίωσης αυτής της πιο καθολικής πόλης, της οποίας η ιστορία και η πίστη σήμερα γιορτάζονται σε αυτό το υπέροχο κτίριο», σύμφωνα με το Wikipedia. Με εισιτήριο 4 ευρώ περνάς σε έναν μουσειακό χώρο μέσα στην εκκλησία που είναι οι τάφοι των κόμηδων της Βουργουνδίας και η Παναγία του Μιχαήλ Αγγέλου, που είναι το μοναδικό του έργο, που βγήκε εκτός Ιταλίας όσο ο καλλιτέχνης ήταν εν ζωή.

Ο άμβωνας και τα έργα τέχνης προκαλούν δέος!

Δεν είναι όμως το μοναδικό έργο τέχνης που βρίσκεται σε αυτή την εκκλησία. Για την ακρίβεια είναι όλη ένα έργο τέχνης, αλλά εκείνα που ξεχωρίζουν είναι “η πορεία προς τη σταύρωση” και “η διδασκαλία του Ιησού στους μαθητές του”!

Δίπλα στην εκκλησία βρίσκεται το Gruuthusemuseum, ένα μουσείο εφαρμοσμένων τεχνών στη Μπριζ, που στεγάζεται στη μεσαιωνική οικεία των λόρδων του Gruuthuse. Περιέχει την ιστορία της πόλης από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα.

Ο καιρός είναι υπέροχος και ο ήλιος τα κάνει όλα να φαίνονται ακόμα πιο παραμυθένια. Βλέπουμε τη γέφυρα Boottochten Brugge, απ όπου ξεκινούν όλα τα πλοιάρια για την πλωτή ξενάγηση (12 ευρώ το άτομο) και προχωράμε προς την υπαίθρια αγορά, όπου βρίσκουμε από τουριστικά μαγνητάκια, μέχρι αντίκες και παιδικά παιχνίδια. Μας εντυπωσιάζουν οι μπυραρίες και τα καφέ που βρίσκονται ακριβώς πάνω στο νερό και λόγω του υπέροχου καιρού είναι γεμάτα κόσμο.

Το ξενοδοχείο στα αριστερά, είναι από τα πιο όμορφα ξενοδοχεία της πόλης και νομίζω είναι ξεκάθαρο για ποιο λόγο! Οι μπυραρίες πάνω στο νερό είναι εξαιρετικές!

Ανάμεσα στα μαγαζιά βλέπουμε και αυτά που πωλούν τις διάσημες βελγικές δαντέλες. Μάλιστα η πόλη της Μπρυζ φημιζόταν για τις κεντήστρες της και σήμερα υπάρχει μουσείο Δαντέλας, όπου μπορείς να δεις γυναίκες επί τω έργω.

Στην πορεία συναντάμε τη Vismarkt Brugge (Ψαραγορά), μια κλασική κιονοστοιχία, που σήμερα θεωρείται η παλαιότερη διατηρημένη ψαραγορά στο Βέλγιο. Σχεδιάστηκε το 1820, από τον αρχιτέκτονα της πόλης Jean-Robert Calloigne και λειτουργεί ακόμα και σήμερα, αλλά από Τετάρτη έως Σάββατο, τα πρωινά.

Η ψαραγορά βρίσκεται δίπλα στο Groenerei Canal και το ακολουθούμε για λίγο, εντυπωσιασμένοι από τα έργα τέχνης που βρίσκονται δίπλα στο νερό και την αρχιτεκτονική, που ακουμπάει στα νερά του.

Στο ιστορικό κέντρο της Μπριζ, το οποίο µάλιστα αποτελεί Μνηµείο Παγκόσµιας Κληρονοµιάς της UNESCO, φτάνουµε στην πιο κεντρική πλατεία της πόλης, που ακούει στην ονοµασία Burg.  Μία πολύ όμορφη και ήσυχη πλατεία, που περιβάλλεται από υπέροχα κτήρια, διαφορετικού στυλ, αφού το καθένα χτίστηκε σε διαφορετικές εποχές. Έτσι, βλέπουμε κτίρια γοτθικού στυλ δίπλα σε αναγεννησιακά και νεοκλασικά. Το πιο εντυπωσιακό είναι, το γοτθικού στυλ Δημαρχείο (Stadhuis Brugge), που χτίστηκε το 1376. Κάποιοι λένε ότι είναι το πιο όμορφο κτίριο στην Μπριζ!

Δίπλα βρίσκεται η Ρωμαιοκαθολική βασιλική του Ιερού Αίματος (Basiliek van het Heilig Bloed), το οποίο αρχικά χτίστηκε το 12ο αιώνα σαν παρεκκλήσι της κατοικίας του άρχοντα των Φλαμανδών και το 1923 αναβαθμίστηκε σαν δευτερεύουσα βασιλική. Η εκκλησία στεγάζει ένα σεβαστό χριστιανικό λείψανο. Μία φιάλη που περιέχει ένα πανί με το αίμα του Ιησού Χριστού, που σύμφωνα με την παράδοση απόκρυφου ευαγγελίου χρησιμοποιήθηκε από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας, κατά την διάρκεια της προετοιμασίας του σώματος του Χριστού για ταφή (πλύσιμο του σώματος) μετά την αποκαθήλωση από τον Σταυρό. Κάθε χρόνο την ημέρα της Αναλήψεως κατά το ρωμαιοκαθολικό τυπικό, γίνεται στην Μπρυζ η λιτάνευση του Αγίου Αίματος του Χριστού (η πρώτη έγινε το 1303). Η Βασιλική αποτελείται από ένα χαμηλό και ένα ανώτερο παρεκκλήσι. Το χαμηλό παρεκκλήσι είναι σχεδόν ανέπαφο και είναι αφιερωμένο στον Άγιο Βασίλειο το Μέγα, επίσκοπο της Καισαρείας της Καππαδοκίας. Είναι πολύ λιτή η διακόσμησή του, όπως και η αρχιτεκτονική του. Το λείψανο του Ιερού Αίματος βρίσκεται στο ανώτερο παρεκκλήσι, το οποίο έχει ξαναχτιστεί το 16ο αιώνα με γοτθική αρχιτεκτονική και ανακαινίστηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα.

Αριστερά από το Δημαρχείο βρίσκεται το Brugse Vrije, το παλιό ληξιαρχείο που χτίστηκε το 1534-1537 και αποτελεί ένα στολίδι της Φλαμανδικής Αναγέννησης. Η πρόσοψη είναι διακοσμημένη με επιχρυσωμένα γλυπτά με το “Woman Justicia” και το “King Solomon” στην κορυφή της πίσω πρόσοψης.

Στην πλατεία αυτή, βλέπουμε επίσης το πόλυ όμορφο κτήριο της αστυνομικής διοίκησης Politiezone Van Brugge Openb. Instel. και το ακόμα πιο όμορφο διοικητικό κτήριο Algemeen secretariaat van de gouverneur West-Vlaanderen.

Λίγα βήματα πιο πέρα βρίσκεται η επίσης πανέμορφη πλατεία Grote Markt, Στο κέντρο της πλατείας στέκεται το άγαλμα δύο ηγετών (Jan Breydel και Pieter de Coninck) μιας βίαιης εξέγερσης κατά των Γάλλων το 1302. Περιμετρικά της πλατείας υπάρχουν πολλά παραδοσιακά σπιτάκια λιτού Ολλανδικού στυλ, πολλά εκ των οποίων στεγάζουν καφέ-μπαρ και εστιατόρια. Η Πλατεία Αγοράς (Market Square), στη σκιά του μεγαλοπρεπούς καμπαναριού Belfry, ήταν το σκηνικό μεσαιωνικών φεστιβάλ, εμποροπανηγύρεων, τουρνουά, εξεγέρσεων και εκτελέσεων και χρησιμοποιήθηκε ως αγορά από το 958 μ.χ..

Το καμπαναριό της Μπριζ (Belfry), είναι ένα μεσαιωνικό καμπαναριό (12ος αι.) στο κέντρο της πόλης. Ένα από τα πιο εξέχοντα σύμβολα της πόλης, με 83 μέτρα ύψος και 47 καμπάνες, το καμπαναριό στέγαζε παλαιότερα ένα θησαυροφυλάκιο και τα δημοτικά αρχεία και χρησίμευε ως παρατηρητήριο για τον εντοπισμό πυρκαγιών και άλλων κινδύνων. Το 1240, καταστράφηκε από πυρκαγιά και ξαναχτίστηκε πάλι στο 1280. Ανεβαίνοντας τα 366 σκαλοπάτια του, μπορεί κάποιος να έχει μια πανοραμική θέα της πόλης. Ένα σημείο γεμάτο ιστορία!

Απολαύστε κι εσείς τη μουσική που παίζουν οι καμπάνες της Μπρυζ!

Πολύ όμορφο μεσαιωνικό κτήριο, που δεσπόζει στην πλατεία, όχι μόνο εμφανισιακά, αλλά και ηχητικά!

Στο κτήριο του καμπαναριού, επισκεπτόμαστε μια εικαστική έκθεση, με έργα τέχνης, ντόπιων και ξένων καλλιτεχνών.

Η τέχνη ομορφαίνει τη ζωή μας!

Στην πλατεία βρίσκεται επίσης το Provinciaal Hof, ένα νεογοτθικό κτίριο, το οποίο ήταν ο πρώην τόπος συνάντησης της επαρχιακής κυβέρνησης της Δυτικής Φλάνδρας και πια χρησιμοποιείται για εορταστικές εκδηλώσεις και περιοδικές εκθέσεις. Προς το παρόν είναι κλειστό για ανακαίνιση.

Δίπλα του ακριβώς βλέπουμε το Historium, ένα μουσείο με ακουστική καθοδήγηση, όπου φανταστικοί χαρακτήρες αφηγούνται μια ιστορία στη μεσαιωνική Μπρυζ. Με τη βοήθεια της εικονικής πραγματικότητας, μπορείς να ζήσεις την εμπειρία της ζωής στο μεσαίωνα, στη συγκεκριμένη πόλη. Και όχι μόνο αυτό. Υπάρχει και η ιστορία της μπύρας, που ως γνωστόν είναι πολύ σημαντική στο Βέλγιο. Τέλος στον 1ο όροφο υπάρχει μια πολύ ωραία καφετέρια μπαρ, το Duvelorium , όπου μπορείς να απολαύσεις τον καφέ ή τη μπύρα σου με υπέροχη θέα στην πλατεία και σε πολύ καλές τιμές.

Απολαυστικό (από κάθε άποψη) Historium και Duvelorium!

Αφού κάναμε το διάλειμμά μας και απολαύσαμε τη θέα, επαναλάβαμε τη βόλτα μας στην πλατεία, είδαμε τα τουριστικά ανοιχτά βαν και τα υπέροχα χρωματιστά σπιτάκια, θαυμάσαμε το καμπαναριό και ακούσαμε τις καμπάνες, προχωρήσαμε στην όχι και τόσο τουριστική πλευρά της πόλης.

Όλα σούπερ!

Στους ήσυχους δρόμους, τα πρεβάζια ήταν στολισμένα με λουλούδια και στα παράθυρα υπήρχαν διακοσμητικά. Στους τοίχους υπήρχαν επιγραφές με γνωστά ποιήματα και κάπου κάπου περνούσαν δίπλα μας άμαξες με άλογα, που έκαναν βόλτα τους τουρίστες.

Σε ένα περίκλειστο πάρκο είδαμε μια έκθεση γλυπτών, που έδενε απόλυτα με το πράσινο και τα πανύψηλα δέντρα.

Περνάμε από την χαριτωμένη, μικρή πλατεία Simon Stevin, με τα όμορφα καφέ και τα ψηλά δέντρα και συνεχίζουμε την εξερεύνηση.

Έτσι φτάνουμε στους μύλους. Σε ένα υπέροχο πάρκο, παράλληλα με το ποτάμι, μέσα στο πράσινο, συναντήσαμε τους διάσημους ανεμόμυλους. Αρχικά τους δύο από τους τέσσερις που βρίσκονται στην περιοχή και στη συνέχεια τον τρίτο. Τον τέταρτο δεν τον είδαμε!

Ο πρώτος που συναντήσαμε μπροστά μας και ήταν πολύ όμορφος και επιβλητικός, ήταν ο Sint-Janshuismolen. Ένας λειτουργικός ανεμόμυλος από το 1770, που είναι και επισκέψιμος. Βρίσκεται πάνω σε ένα τεχνητό ύψωμα με περίφραξη και απέναντι του βρίσκεται ο άλλος μύλος, ο Bonne-Chièremolen (1911). Σε άλλα χρώματα αλλά εξίσου επιβλητικός, χωρίς περίφραξη, αλλά και χωρίς σκάλα, για να μπορεί κάποιος να τον επισκεφθεί. Ο Sint-Janshuismolen είναι ο μόνος από τους 4, που βρίσκεται στην αρχική του θέση. Οι άλλοι τρεις έχουν μεταφερθεί εδώ, από άλλες περιοχές.

Ο Sint–Janshuismolen ήταν κλειστός για το κοινό, αλλά η βόλτα γύρω του ήταν απολαυστική!

Η εικόνα είναι πανέμορφη, το ποτάμι, που κυλάει ήσυχα, οι δύο μύλοι, που κάνουν το χρόνο να μοιάζει σταματημένος, ο κόσμος που απολαμβάνει τη λιακάδα στο γκαζόν, σε κάνουν να νοιώθεις ότι παίρνεις μέρος σε ρομαντική ταινία. Ξαπλώνουμε κι εμείς στο γκαζόν και γινόμαστε ντόπιοι!

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας και συναντάμε τον Koeleweimolen, που είναι πιο εντυπωσιακός και διαμορφωμένος σαν μουσείο (4 ευρώ το άτομο). Προσπεράσαμε τον Windmolen De Nieuwe Papegaai, αλλά δε φαινόταν από το μονοπάτι που ακολουθούσαμε. Δεν είναι από τα πιο τουριστικά μέρη, αλλά πραγματικά άξιζε η επίσκεψη.

Αφήνουμε πίσω μας τους μύλους και την απόλυτη ηρεμία και περνώντας από το St Sebastiaan (Kon.Hoofdgilde)vzw, μια ιστορική τοποθεσία, διαπιστώνουμε πόσο καλλιτεχνική είναι αυτή η πόλη.

Κάπου εδώ όμως φτάνει η ώρα για φαγητό. Σε ένα μάλλον τουριστικό μαγαζί, το Brasserie Tompouce Brugge, παρόλο που προσπαθήσαμε να βρούμε κάτι πιο ντόπιο, αλλά ήταν όλα γεμάτα, φάγαμε πολύ ωραίο παραδοσιακό φαγητό και ήπιαμε φυσικά, βελγικές μπύρες, με 57,6 ευρώ. Το Carbonnade Flamande, στιφάδο με μοσχάρι, κρεμμύδια και μανιτάρια βρασμένο μέσα σε βελγική μπύρα, έλιωνε στο στόμα και τα Boulets,  κεφτέδες από χοιρινό και μοσχάρι με σάλτσα ντομάτας θύμιζαν λίγο τα σουτζουκάκια, αλλά σε στρογγυλά. Φυσικά και τα δύο συνοδεύονταν από τηγανιτές πατάτες. Πάντως ήταν όλα ιδιαίτερα απολαυστικά και η εξυπηρέτηση πολύ φιλική.

Γενικά οι άνθρωποι στο Βέλγιο είναι πολύ ευγενικοί και πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν.

Ξαναγυρνάμε στα κανάλια και μέσα από πλατείες και υπαίθρια γλυπτά φτάνουμε στο Horse Head Drinking Fountain, μια πηγή σε σχήμα κεφάλι αλόγου και στην Wijngaardplein, μια πλατεία, πνιγμένη στο πράσινο με τη λιμνούλα της, όπου κολυμπούν κύκνοι, οι οποίοι είναι πολύ φιλικοί και πρόθυμοι να φωτογραφηθούν.

Τα αγαπημένα μου γλυπτά! Σε υλικό και στυλ εννοώ!

Από ένα γραφικό γεφύρι περνάμε στο Begijnhof (Beguinage), μια κοινότητα, που δημιουργήθηκε το 1245, από γυναίκες, που ήθελαν να ζήσουν ανύπαντρες, μια ενάρετη ζωή, αλλά χωρίς να γίνουν καλόγριες. Τα λευκά σπίτια, μέσα στο καταπράσινο τοπίο, είναι τελείως διαφορετικά από αυτό που βλέπαμε ως τώρα. Ο χώρος είναι πολύ ήσυχος, υπάρχουν άλλωστε σημάνσεις, για την τήρηση της ησυχίας και τα σπίτια είναι όλα κλειστά. Είναι νωρίς το απόγευμα, αλλά δεν κυκλοφορεί κανείς, εκτός από λίγους επισκέπτες. Σήμερα στις εγκαταστάσεις κατοικούν καλόγριες του St. Benedict καθώς και ανύπαντρες γυναίκες και από το 1998 έχει μπει στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Η βόλτα σε αυτό το ησυχαστήριο είναι απολαυστική και μας χαλαρώνει.

Από εκεί περνάμε στη στη λίµνη Minnewater, γνωστή ως «Λίµνη της Αγάπης». Ακολουθούμε το υπέροχο μονοπάτι δίπλα στη λίμνη και θαυμάζουμε τους κύκνους, που κολυμπάνε ανέμελα. Σύμφωνα με το θρύλο, το 1488 εκτελέστηκε ο διαχειριστής της λίμνης και σύζυγος της Μαρίας Βουργουνδίας, Pieter Lanchals, που το όνοµά του σηµαίνει «µακρύς λαιµός». Έτσι, η δυναστεία των Μαξιµιλιανών, προκειµένου να τιµωρήσει τους πολίτες, τους επέβαλε να προστατεύουν τους κύκνους της λίµνης στην αιωνιότητα! Γι’ αυτό το σύµβολο της πόλης είναι ο κύκνος.

Απίστευτη ομορφιά!

Περπατάμε πάνω στη γέφυρα των ερωτευμένων Minnewaterbrug για να ζήσει ο έρωτάς μας για πάντα :)! Ένας θρύλος αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής και όμορφης κοπέλας με το όνομα Minna που ήταν ερωτευμένη με τον Stromberg, έναν πολεμιστή μιας γειτονικής φυλής. Ο πατέρας της δεν συμφωνούσε με τον έρωτά της και κανόνισε να παντρευτεί έναν άντρα της επιλογής του. Η Μίνα ξέφυγε και έτρεξε στο δάσος. Όταν τελικά τη βρήκε ο Στρόμπεργκ, πέθανε στην αγκαλιά του από εξάντληση. Η λίμνη πήρε το όνομά της από τη Minna και η γέφυρα δίπλα στη λίμνη θεωρήθηκε η γέφυρα της αγάπης, προς τιμήν της.

Στην άκρη της γέφυρας βρίσκεται ο Πύργος Πυρίτιδας Poertoren, ένας πύργος ύψους 18 μέτρων, που κατασκευάστηκε το 1397. Αποτελούσε μέρος των οχυρώσεων γύρω από την πόλη κατά τον Μεσαίωνα.

Ακολουθώντας το μονοπάτι δίπλα στο ποτάμι, φτάνουμε στο σημείο απ όπου ξεκινήσαμε και πια, αποχαιρετάμε την παραμυθένια πόλη της Μπρυζ.

Πλακόστρωτα δρομάκια, αραχνοειδή κανάλια και λίμνες με λευκούς κύκνους, μεσαιωνικές εκκλησίες, πανέμορφους πύργους, κουκλίστικες πλατείες! Αυτές τις εικόνες παίρνουμε μαζί μας φεύγοντας από το παραμύθι!

Εις το επανειδείν, θα πω!